9.9.2014 | 21:25
Και παίρνει λίγη ώρα μέχρι να μπορέσουν ξανά στα μάτια να κοιτάξουν κάποιον άλλο...
Και ξέρεις τι γίνεται;Πέρασαν 3,5 για να σηκώσεις το ακουστικό σου και να με πάρεις ένα τηλέφωνο.Χωρίσαμε και δεν ήθελες να με βλέπεις και να ακούς για μένα.Δεν με άφησες ποτέ να σου εξηγήσω την δική μου πλευρά.Άργησα τόσο να προχωρήσω και να εμπιστευτώ ξανά.Πάντα υπήρχες κάπου μέσα μου και με πονούσες αλλά όσο περνούσε ο καιρός έκανα πως δεν καταλάβαινα πως ακόμα όταν ακούω το όνομα σου πληγώνομαι!!Σε λάτρεψα,δεν σε αγάπησα απλά.Και τώρα με ένα αίτημα φιλίας στο skype και ένα τηλεφώνημα μου λες ότι δεν είχες κανένα παράπονο από την σχέση μας,ότι φέρθηκες απαράδεκτα και πως ξέρεις ότι έμενα δίπλα σου γιατί σε υπεραγαπούσα και ότι κανείς δεν σε έχει σ'αγαπήσει σαν και εμένα.Μου ζητάς συγνώμη.(Εσύ;Δεν το έκανες ποτέ πριν!)Ψάχνεις στα λόγια μου την επιβεβαίωση πως με νοιάζει ακόμα για σένα.Τι ψάχνεις;Πες μου αλήθεια,τι ψάχνεις,γιατί 3 μέρες τώρα κοιμάμαι και σε βλέπω να παίρνεις σάρκα και οστά.Γιατί τώρα;