ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετα απο την στεναχωρια, τις μακροπεριοδες στιγμες θληψης, την απογοητευση και τη ραγισμενη καρδια κουραζεσαι....δεν εχεις δυναμη να συνεχισεις...και καθεσαι και κοιτας πισω και βλεπεις ποσο χαμηλα εχεις πεσει, ποσο ξεφτιλιστηκες....για δυο γυναικεια ματια....γιατι να κολαμε τοσο πολυ σε ατομα που μας φτυνουν??? απλα γιατι??? ειναι καποια διεστραμμενη εργοστασιακη ρυθμηση του ανθρωπινου ειδους? η απλα εγω ειμαι ψυχακιας?? δε τη παλευω αλλο, ανακαμπτω λιγο και μετα ξαναπεφτω στα πατωματα....φυγε πια απ το μυαλο μου! νιωθω σα να προσπαθω να βγω απο εναν ωκεανο κινουμενης αμμου παλευοντας με οτι δυναμεις εχω αλλα το μονο που καταφερνω ειναι να βυθιζομαι ολο και πιο πολυ μεσα στις γαμημενες αναμνησεις χανοντας ολη μου την ενεργεια και την λειτουργηκοτητα....εγω δεν ημουν ετσι!! ημουν ο πιο δραστηριος ανθρωπος που ηξερα, διψουσα για ζωη, τωρα απλα δε με αναγνωριζω, τους κοροιδευα τους κολλημενος και τωρα να μαι και γω......help guys...