ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προχτές ξεσηκώθηκαν όλοι, απεργίες, κακό, τα μέτρα ψηφίστηκαν και μετά σαν να μην έγινε τίποτα πίσω στην καθημερινότητα. Ποιο το νόημα του ξεσηκωμού για 2 μέρες? Φωνάζουμε λίγο, κάνουν αυτοί ό,τι θέλουν και μετά σαν να μην έχει σύμβει τίποτα. ¨Ετσι απλά να προσποιηθούμε ότι αντιδράμε για να μη μας πούνε μαλάκες. Και φυσικά δεν υποστηρίζω τη βία και τα επεισόδια αλλά εκεί εξαντλείται όλη μας η αντίδραση? Στις 2 μέρες απεργία και πορεία? Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων? Νιώθω ότι είμαστε τόσο αδύναμοι, τόσο πιόνια, τόσο "μάζα". Δεν είναι δυνατόν να ζούμε σε μια χώρα που οι πολιτικοί τα τρώγανε χρόνια τώρα, ακόμα είναι οι ίδιοι που κυβερνάνε και τη νύφη την πληρώνει ο κόσμος. Και ότι ο κόσμος ξαναψηφίζει τους ίδιους. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το δεχόμαστε ή ότι δεν υπάρχει υγιής τρόπος αντίδρασης. Μου δίνεται η εντύπωση ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει τους λόγους που φτάσαμε εδώ και ελπίζουν ακόμα ενδόμυχα ότι η κατάσταση θα επιστρέψει στο παλιό μοτίβο και έτσι αντί να διαολοστείλουν τα λαμόγια και να πιέσουν για δήμευση περιουσιών και να ανεβάσουν άξιους ανθρώπους (και δεν εννοώ τον Τσίπρα) ψηφίζουν τους ίδιους μήπως και δουν κανά διορισμό για το γιο τους και ψευτοαντιδρουν για τα μάτια του κόσμου.Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι το πρόβλημα πρώτα. Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να δείχνουμε μηδενική ανοχή στη διαφθορά και στους διεφθαρμένους. Ας κοιτάξουμε πρώτα μέσα στο σπίτι μας και μετά ας ρίξουμε το φταίξιμο στους κακούς Γερμάνους.