ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θυμάμαι πώς ξεκίνησε ή που βρήκα τις εξομολογήσεις, από τότε όμως, αν όχι συχνά αρκετά συχνά διαβάζω. Πολλές Εξομολογήσεις θέλω να μοιραστώ, άλλες όμως είναι λες και εμείς εδώ οι τόσοι άγνωστοι μεταξύ μας μοιραζόμαστε κοινά ή τελικά καθόλου. Και η φωνή κάποιου σπάει τη δική μου σιωπή. Ξέρεις ότι πίσω από τα κείμενα, έχουν γλιστρίσει ανθρώπινα χέρια και έχουν μοιραστεί πάνω σε τοίχο 'κάτι δικό τους', με Χ αγνώστους και με εσένα, εμένα να είμαστε ένας ή μία από αυτούς και δεν έχει καμία σημασία σε ποιον το λες αλλά τι λες. Και είναι ανακούφιση που η φωνές φτάνουν τόσο μακριά. Κάποιος εκεί έξω κάτι νιώθει για σένα, όπως και κάποιος δίπλα. Ανακούφιση. Κι έτσι εδώ, απόψε, εδώ, από το δικό μου μικρό μερίδιο να βλέπω ένα κομμάτι ουρανού, η σελήνη, ολόγιομη, χαμογελάω και ο καπνός του τσιγάρου μου απλώς διαλύεται μέσα σε αυτό το μισοσκότεινο φώς. Ό,τι κι αν πω, αύριο πάλι μέρα και η σελήνη και ο ήλιος εκεί. Μεγάλη ευλογία. Και ζώ, και το ξέρω. :)Φ:)