ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας.Εγώ δεν έχω να μοιραστώ κάτι τρομερό. Είμαι πολύ πικραμένη. Κυρίως με την κατάντια των ανθρώπων που αποτελούν την οικογένειά μας. Και θα αναφερθώ σε ένα σημερινό περιστατικό. Λοιπόν, με τους φίλους μου αποφασίσαμε να πάμε μια 4ήμερη εκδρομή στην Ιταλία, στα μέσα του Γενάρη. Φοιτητές όλοι μας, βρήκαμε και οικονομικά εισιτήρια, οπότε τα κλείσαμε και αρχίσαμε να προγραμματίζουμε το πως θα περάσουμε εκεί. Και σήμερα, την ώρα που το ανακοίνωνα στα ξαδέρφια μου με τα οποία και συγκατοικώ (στην πόλη που σπουδάζω) η ξαδέρφη μου χάρηκε, ενώ αντιθέτως ο μεγαλύτερος ξάδερφος μου απάντησε «βρακί δεν έχουμε να βάλουμε, θελουμε και Ιταλία». Και μπορώ να σας βεβαιώσω πως δεν το είπε χιουμοριστικά. Έχει τύχει και στο παρελθόν να πετάξει σπόντες και πικρόχολα σχόλια τόσο για εμένα όσο και τον αδελφό μου. Μου απάντησε με τόση κακία. Έμεινα. Δεν ήξερα τι να πω. Ένιωσα σκουπίδι. Αυτός δεν έχει σπουδάσει τίποτα (που προσωπικά δεν το θεωρώ κακό, γιατί δεν κάνουν τα πτυχία τον άνθρωπο). Δουλεύει ως σερβιτόρος για έναν βασικό μισθό και ζει εις βάρος των γονιών του. Σπάταλος πολύ. Και δεν ξέρω, νομίζει ότι είναι κάποιος και μπορεί να κάνει τους άλλους να νιώθουν σκουπίδια; Λυπάμαι με την κατάντια κάποιων ανθρώπων. Πραγματικά. Δεν θα του ευχηθώ τίποτα κακό. Μόνο να καταλάβει τα λάθη του πριν να είναι αργά. Γιατί έχει μίσος στην καρδιά του. Και το μίσος είναι δηλητήριο.