ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν συνηθιζω να κάνω εξομολόγησεις μέσω ίντερνετ.. Διότι τα προβλήματα που συνήθως μου προκύπτουν τα ξεπερνάω είτε μόνη μου είτε με τη βοήθεια ενός αγαπημένου μου προσώπου.Αυτό που στη συνέχεια θα αναφέρω είναι κάτι που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό. Βρίσκομαι στην ηλικία των 26, πάνω στο ανθός της ηλικίας μου και γενικά έχω περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωη μου τις οποίες ευτυχώς έχω καταφέρει να ξεπεράσω. Πριν μερικά χρόνια κατάφερα να συμφιλιωθω με το παρελθόν που για χρόνια ένιωθα οτι με κυνηγούσε. Εχω καταφέρει να ξανα βρω τον εαυτό μου και να θυμηθώ ποια είμαι και τι είναι αυτό που μου αξιζει (τη περίοδο που ένιωθα οτι με κυνηγούσε το παρελθόν ειχα παράλληλα χωρίσει και μάλιστα με άσχημο τροπο) αν και το κατάφερα μερικα χρόνια μετά το χωρισμό μου και τα σχετικά. Υπάρχουν όμως και κάποια αλλα προβλήματα που παραμένουν άλυτα : η σχέση μου με τον πατέρα μου. Με τη μητέρα μου και την αδερφή μου είμαστε πολύ δεμένες σε σύγκριση με τον πατέρα. Ποτέ δεν μας έδωσε αγάπη, ποτέ δεν ήταν εκεί για εμάς. Όταν ήμουν μικρη δεν ερχόταν ποτέ στις παραστάσεις για να με επικροτησει. Πάντα έλειπε απο το σπίτι και όταν ερχόταν ήταν πάντα μεθυσμένος και τσακώνονταν με τη μητέρα μου. Ακομη έρχεται και τωρα μεθυσμένος. Γίνεται αυτό απο τότε που ήμασταν πολύ μικρές. Γενικα είναι ενας τοξικος και κατεστραμμενος άνθρωπος. Μικρή που ήμουν συνεχώς ήμουν απο πίσω του, τον είχα για Θεό. Ηθελα να είμαι συνεχώς μαζι του αλλα εκείνος την ειχε την αγάπη μου τόσο δεδομένη.. Δεν συμπεριφερθηκε ποτέ σαν μπαμπάς. Δεν μου έδωσε ποτέ αγάπη. Ολο αυτό με είχε επηρεάσει πολύ οσο μεγαλωνα. Εχει παίξει αυτό καταλυτικό ρολο στη ζωη μου, στα συναισθήματα μου. Σε αυτή την ηλικία που είμαι εχω συνειδητοποιήσει και κατι αλλο. Φοβάμαι να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να δωσω πράγματα σε κάποιον διότι είδα τι δεν εχει προσφέρει ως τώρα ο πατέρας μου. Το λεω γιατί στον ερωτικό τομέα δεν είμαι και ιδιαίτερα τυχερή, μαλιστα πληγώθηκα πολύ άσχημα πριν μερικούς μήνες.. Τώρα πρόσφατα μπήκε στη ζωή μου κάποιος που δείχνει οτι θέλει να με γνωρίσει, θέλει να βλεπόμαστε και μου έχει πει οτι του αρέσω πολύ. Μου στέλνει σχεδον σε καθημερινή βάση ενω εγω είμαι πολυ απόμακρη.. Δυστυχώς μετα απο ολα αυτά που πέρασα, μου είναι πολύ δύσκολο να ξανα νιώσω κάτι.. Εχω ενα τεράστιο κενό μεσα μου. Αισθάνομαι σαν να έχουν θαφτεί τα συναισθήματα μου... Ελπίζω αυτό που μου συμβαίνει να μην συνεχίστει για πολύ.. Τι θα γίνει αν τελικα βρεθεί κάποιος στο μέλλον και με ερωτευτεί και εγώ δεν μπορέσω να το δω και το προσπεράσω; Οποίος έχει βιώσει κατι παρόμοιο με αυτό που μου συμβαίνει αυτόν τον καιρό, θα ήθελα να μου πει πως κατάφερε να το αντιμετωπίσει. Είμαι διατεθειμένη να αντιμετωπίσω αυτούς τους φόβους απλά για πρώτη φορα δεν ξέρω τον τρόπο.