ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε μια στάση του Κτελ καθόμουν στο αμάξι με την μαμά μου και χαζεύαμε μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Θα πηγαινα για κάποιες μέρες να δω το αγόρι μου. Σε κάποια φαση όπως κοιτάγαμε τους άλλους ανθρώπους που ηταν στην στάση, ξεχωρίσαμε ταυτόχρονα ένα μελαχρινό αγόρι στην ηλικία μου. Κλικ κλικ κλικ κλικ κλικ. Αυτό ηχούσε στο μυαλό μου. Η μαμά μου με σκουντάει και μου λέει ωραίο παιδί, της απαντάω , ναι αλλά δεν με αφορα. Ερχεται το λεωφορείο και μπαινουμε να κάτσουμε... Και ναι...Καθόμασταν δίπλα δίπλα . Αρχισαμε να μιλάμε και να μιλάμε ασταματητα για όλη την διαδρομή, πηγαινε και αυτός να δει το κορίτσι του . Ένιωθα την χημεία... Κλικ κλικ κλικ κλικ. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, αυθόρμητα αγκαλιαστηκαμε και χωρισαμε. Λίγες μέρες μετά, τον πέτυχα στο κυλικείο της σχολής, αφησε να εννοηθεί ότι χωρισε γιατι η κοπελα του τον κερατωσε και μου ζητησε να βγουμε. Εγω επειδη γυαλισε σε μια φιλη μου, δεχτηκα και καταληξαμε να βγουμε 10 ατομα ,δεν της εδινε σημασια και ετσι δεν επαναλήφθηκε . Από τοτε περναγε τυχαια και καλα απο την σχολή μου και μου προτεινε συνεχεια εξοδους τις οποιες απερριπτα γιατι δεν θα ηταν σωστο . Χαθηκε για κάτι μήνες και πριν κάποιες εβδομάδες μου εστειλε μήνυμα. Στην αρχη μου προτεινε καφέ και μετα οταν έμμεσα τον απεφυγα πάλι, αρχισε να με ρωταει συμβουλες για να γνωρισει και καλα κοπελες και μου λεγε οτι θελει σχεση και να ερωτευτει και οτι ρωταγε εμενα γιατι του αρεσει ακριβως αυτος ο τυπος κοπελας. Χτες τον ειδα στον υπνο μου ...Επιασα τον εαυτό μου να κάνει τρελά σχέδια για να τον προσεγγίσω , πλεκτάνες και ιντριγκες ολόκληρες. Με επιασα να χαμογελαω με αυτα που σκεφτομουν και μας σκεφτηκα παλι σε ενα λεωφορειο να πηγαινουμε καπου μαζι. Ίσως προς το ιδιο μερος που πηγαιναμε και τοτε... Και ας ειχε υπάρξει από την πρώτη στιγμη εκείνη η σπίθα, δεν εδινα σημασια γιατι ήμουν αλλού. Αλλά από τότε το αγόρι μου με έχει στεναχωρήσει πολλές φορές και δείχνει σιγά σιγά ότι δεν είναι αυτος που ψαχνω. Λεεί οτι με αγαπαει και μου ειναι απολυτα πιστός, αλλά νιωθω να κουραζομαι με καποιες συμπεριφορες του και να ξενερωνω παρα πολυ... Κάποτε τον θαυμαζα και ενιωθα ασφαλεια διπλα του, τωρα μου φαινεται καπως ανωριμος και αδιαφορος. Δεν ξερω αν εγω εχω τεραστιες συναισθηματικες αναγκες ή αν φταιει αυτος, ειλικρινα δεν ξερω γιατι δεν εχω εμπειρία. Αλλα πόση προσπάθεια; Ποσες κουβεντες ; Θέλω αγαπη και κατι γερό και ομορφο. Δεν ειναι οτι βαρεθηκα μετα τον πρωτο ενθουσιασμό και θελω να παω στον επομενο, είναι ότι θέλω καποιον που να ειναι προθυμος να προσπαθησει μαζι μου... Τελοσπαντων. Νιωθω πολυ τσιμπημενη με αυτο το αγόρι. Δεν εχω προσδοκιες φυσικα, με κυνηγαγε και τον εδιωχνα, ισως να εχει κοπελα τωρα που τα γραφω αυτα, αλλά και πάλι, αυτο το αισθημα κατι δηλωνει...