Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Έχεις ψυχολογία θύματος και υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θα το εκμεταλλευθουν.
Αντί να νιώθει εκείνος τραγικά, νιώθεις εσύ; Πλάκα μας κάνεις;;
Μόνο ανθρώπινη επαφή; μετά από καιρό μπορεί να έχει αλλάξει και να ζήσεις για πάντα ευτυχισμένη μαζί του, πλάκα μας κάνεις;
Εξομολογουμενη θετεις λάθος ερώτηση: η σωστή ερώτηση είναι: «θα μπορέσεις να αποκτήσεις ανθρώπινη επαφή με τον εαυτό σου»;;; Ή θα σε αφήνεις έρμαιο του σαδισμού του κακού του λύκου που τον στοχάζεσαι ως «αγάπη»; Συνεργάτη να κανεις τον εαυτό σου στην ψυχική σου φροντίδα και σταματα να γίνεσαι συνεργός στην κακοποίηση του εαυτό σου! Ξυπνά!
Εξομ. το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Όχι δεν γίνεται να έχεις ανθρώπινη σχέση με κάποιον που σε κακοποιούσε. Μπορείς να τον συγχωρέσεις, αν μπορείς και αν νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου έτσι, αλλά μέχρι εκεί. Ο χαρακτήρας του δεν θα αλλάξει. Είναι αυτός που είναι. Πρόσεχε μόνο μην μεταφέρει την κακοποίηση στη συνεργασία. Στη θέση σου θα προσπαθούσα να σταματήσω τη συνεργασία και γενικά οποιαδήποτε σχέση, γιατί φοβάμαι ότι θα το βρεις μπροστά σου.
