5.8.2011 | 01:54
Καλα να παθω.
Σε ερωτευτηκα μολις σε ειδα. Δεν ειμαστε ιδιοι, αλλα ειμαστε τοσο συμβατοι. Εχουμε διαφορετικο παρελθον, αλλα ενα τοσο ομορφο κοινο παρον.. σαν φιλοι. Μετα απο τοσο καιρο, πως θα μπορουσες να με δεις διαφορετικα? Σε λιγους μηνες φευγεις και η ιδεα μονο με γεμιζει πανικο και μοναξια. Δυστυχως, δεν μπορω να τολμησω γιατι δεν θελω καν να σκεφτω το ενδεχομενο της απορριψης. Και καπως ετσι θα σε χασω για παντα και θα φταιω εγω.
