ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια μέρα δίχως ήχο, ανήσυχη κι αγέλαστη αντίκρισε το κεφάλι μου μια Τρίτη αργά το βράδυ. Το φεγγάρι έκανε απεργία κι οι γάτες νιαούριζαν κλαψιάρικα πάνω στην άκρη μιας σκιάς που έκαιγε απο πυρετό και πόθο, βαρεμάρα και στριμάδα. Σοκολάτα κι αμύγδαλα στο ταβάνι, γάλα στο πάτωμα. Υπερβολή κι ουσία σ'ένα ψέμα με δυο στάλες αλκοόλ και περίοδο... Ήταν κι ένας γείτονας εκεί γύρω, ντυμένος πεταλούδα. Πετάριζε πάνω-κάτω χαρούμενα, σαν να μου' λεγε "η ζωή είναι παράλογη, μη σκας" κι όμως εγώ έσκασα μέσα σ'ένα ματσάκι δυόσμο και μια γλάστρα...Κι ύστερα ήρθες εσύ και μ' έκλεισες μες την ντουλάπα των αναμνήσεων σου, να με τραβάς απο μέσα όποτε θες, πότε στις μεγάλες αγαμίες και στις βαρεμάρες και πότε τα Σαββατοκύριακα. Εγώ κι εσύ στο ίδιο σπίτι. Μ' έστειλες να παίξω σ' έναν παιδότοπο χωρίς κουτσούβελα, μια σκηνή θεάτρου δίχως θεατές. Ν' ανεβάσω μια παράσταση ανούσια για κάποιον "Κανένα", να τη βλέπω μόνη όταν έχω τις μαύρες μου... Τι να πεις; Κάθε φορά που'χει ήλιο του χαμογελάς απ'το μπαλκόνι μ' ένα κανόνι παραμάσχαλα. 'Αλλο δεν σ' ενδιαφέρει, μήτε άνθρωπος, μήτε σκύλος, μήτε γάτα. Σε κάθε καλημέρα με κλείνεις στο σεντούκι σου κι εγώ παθαίνω ασφυξία. Βαρέθηκα τους κύκλους και τους διαβήτες. Έχω κι ένα σπυρί να γιατρέψω... Καληνύχτα.