ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω τι να πω πια..Ενω εχω δεχτει πως το "εμεις" μας τελειωσε...ενω εχει πλεον περασει τοσος καιροςΕνω δεν σε βλεπω καν.Ουτε απο κοντα αλλα ουτε απο πουθενα αλλου (απο επιλογη)Ενω θελω να πιστευω πως ουτε για μενα ησουν κατι "σοβαρο"....Δεν εχει περασει μερα που να μην μην σε εχω σκεφτει.Και καθως ο καιρος περναει..αναρωτιεμαι διαφορα...ασημαντα πραγματα.Αραγε ποια συναισθηματα,σκεψεις και συνειρμους κανει το δικο μου ονομα σαν σκεψη στο δικο σου μυαλο..Ξερω πως δεν μπορεις να περιμενεις τιποτα λιγοτερο απο το τιποτα σε τελειωμενες υποθεσεις.Μα αν κι εσυ κανεις τις ιδιες σκεψεις? Και να σου πω και κατι τωρα που μου βγαινουν?Δεν ξερω πως ειναι της μοδας πλεον οι σχεσεις των ανθρωπων..αλλα το θεωρω πολυ uncool δυο ανθρωποι που εχουν ερθει τοσο κοντα ο ενας στον αλλον....εχουν μοιραστει καποιες στιγμες και εχουν πει και δυο τρια πραγματα...να φερονται σαν ξενοι σε μια περισταση.Δεν το δεχομαι.Ουτε απο σενα αλλα ουτε και απο μενα.Μου εχεις λειψει αλλα δεν με νοιαζει...Οποτε το νιωθω αυτο,φροντιζω να θυμαμαι και τους λογους που απομακρυνθηκα απο σενα.ΥΓ. .....σε ειδα και στον υπνο μου προσφατα.