11.4.2013 | 20:09
καλησπερα!
....αρχισα να διαβαζω lifo τους τελευταιους μηνες!παρατηρω πως το 90% των εξομολογησεων εχουν να κανουν με ερωτες προδοσιες πονο αγαπη γκομενους γκομενες σεξ μοναξια κτλ...που θελω να καταληξω; Σημερα εμαθα για δυο ατομα νεοτατα σε ηλικια με οικογενεια και οι δυο, οι οποιοι εμαθαν πως εχουν καρκινο!ο ενας απο μια ελια εκανε μετασταση στο συκωτι και στους λεμφαδενες και η γυναικα στον τραχηλο!..και απο την αλλη ορισμενες στιγμες καθομαι και σκεφτομαι πως γαμαω την ψυχολογια μου γιατι απλα ο ταδε δεν πηρε τηλεφωνο και γιατι ψαχνω αυτη την γαμημενη αγαπη που δεν εχει ερθει ακομη και γενικα καθομαι και κλαιγομαι για ανουσια πραγματα!Σαν την υγεια δεν εχει ρε παιδια, αν δεν εχεις την υγεια σου δεν μπορεις να χαρεις ΤΙΠΟΤΑ ουτε αγαπες ουτε ερωτες,τιποτα!Το πιστευα και εξακολουθω να το πιστευω και τωρα στα 23 μου..τι να λεμε τωρα;...εχω αδικο ρε γαμωτο;..δεν νομιζω! και παλι δεν λεω,η συντροφικοτητα με οποιαδηποτε μορφη(ερωτικη, φιλικη κτλ) ειναι απαραιτητη αλλά,..και να που εδω υπαρχει ενα μεγααααααλο "αλλά"! :/
