ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι κοριτσι 22 σχεδον. Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω ενα προβλημα και δυστυχως δεν εχω πλεον φιλους να μπορεσω να μιλησω. Αυτό συνεβη απο δικη μου επιλογη καθως δεν θελω να εχω στη ζωη μου παρεες και ατομα που δεν ειναι φιλοι πλεον και μιλουν πισω απο τη πλατη μου χωρις να γνωριζουν γεγονοτα. Το τελευταιο διαστημα λοιπον εχουν συμβει διαφορα στην οικογενεια μου, στη ζωη μας γενικοτερα. Ολοι ειμαστε σε μια περιεργη κατασταση, πολλα νευρα, διχονοια, τσακωμοι. Στηριξα την ολη κατασταση στο μεγιστο των δυνατοτητων μου πιστευω και αναγνωριστηκε πιστευω. Το θεμα ειναι οτι δεν νιωθω καθολου καλα πλεον με τον εαυτο μου και με τη ζωη μου. Ξερω..θα πειτε ειναι στο χερι σου..μη καθεσαι και κλαιγεσαι. Απλα δε κλαιγομαι..δεν μιλαω σε κανεναν για μενα και τι νιωθω και οσους εχω γυρω μου δε θελω να τους επιβαρυνω για κανενα λογω καθως ολοι εχουν προβληματα και δε θελω να γινομαι αλλο ενα. Μεσα σε 9 μηνες πηρα 25 κιλα..κοινωνικη ζωη μηδεν..γυρω μου νευρα και γκρινια..δεν εχω διαθεση για τιποτα πλεον. Ουτε να βγω απο το σπιτι, ουτε κοιμαμαι καλα. Το αγορι μου ειναι διπλα μου και μου λεει ελα ολα θα αλλαξουν θα δεις..και θελω να το πιστεψω γιατι δε θελω να ειμαι αλλο ετσι. Δυστυχως δεν εχω τα χρηματα να παω και σε εναν ψυχολογο να μιλησω καπου να δω τι συμβαινει με μενα και τι πρεπει να κανω. Το μονο που νιωθω οτι θα με εσωζε θα ηταν να παρω τη ζωη μου και να φυγω μονη μου σε ενα μερος χωρις να εχω επικοινωνια με κανεναν ξεκινωντας πλεον μια νεα θετικη ζωη γεματη ενεργεια το πρωι που θα ξυπναω και οχι παρεα μου το φαγητο αλλα το αγορι μου, τη φυση, τη γυμναστικη..οπως καποτε, αλλα και παλι σκεφτομαι ποσο σκληρο θα ηταν αυτο για την οικογενεια μου. Με συγχωρειτε για το μακροσκελες κειμενο..θελησα απλα να τα βγαλω εστω και γραπτως απο μεσα μου. Καλη συνεχεια σε ολους.