ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες το βράδυ, ούσα πολύ κουρασμένη έγραψα μια εξομολόγηση (ολίγον) κλαψιάρικη. Είχα πάθει τροφική δηλητηρίαση όπως αποδείχτηκε ή περνάω κάποια ίωση(έχω μια μανία με τις ιώσεις, θέλω να τις `δοκιμάζω`όλες :Ρ). Είναι η διάθεση της στιγμής καμιά φορά ρε παιδιά, η κατήφεια. Είναι που και οι άλλοι για να μην ενοχλούν δεν σου στέλνουν, γιατί σε βλέπουν να τρέχεις.Είναι που τους θες πιο πολύ τώρα που τρέχεις αλλά δεν βρίσκεις την κατάλληλη στιγμή να στείλεις. Δεν νιώθουμε όλη την ώρα μίζερα ή αρνητικά. Για να είμαι ειλικρινής, στη ζωή μου, όσα άτομα ήθελα, πάντα τα κέρδιζα και στις φιλίες, όσα άτομα εκτιμώ τα έχω στη ζωή μου και κυρίως μέσα στην καρδιά μου. Τώρα για το θέμα το γκομενικό, εκεί ό,τι κι αν λέγεται, είναι και τύχη, αν τελικά θα πετύχει και με νοιάζει να μην πάω με όποιον σου μοιάζει... Σίγουρα όμως κάποιες φορές,έχω ένα γιατί όχι εγώ; Γιατί να μην είμαι σημαντική για κάποιον; Η απάντηση είναι απλή, δεν έχει καμιά αξία να είμαι σημαντική για κάποιον που δεν μπορώ να του το ανταποδώσω. Ή μάλλον μπορώ, μπορώ να «δω» τι του λείπει, να γίνω αυτό και να χάσω εμένα αλλά δεν θέλω. Δεν είναι εύκολη η μοναξιά, γιατί καμιά φορά αναισθητοποιείσαι για να μην σου λείπει τίποτα. Αλλά, η κάθε επιλογή έχει το κόστος της... Εμένα μου αρέσω στον καθρέφτη, με γουστάρω έτσι και δεν θα ξαναπαρασυρθώ ούτε από στιγμιαίες ανάγκες ούτε θα χρησιμοποιώ ανθρώπους για να παίρνω επιβεβαίωση. Η αξία μου κρίνεται από αλλού και το ξέρω. :) ΥΓ.Δηλητηρίαση μεν, αραλίκι σήμερα. Γιούυυυπιιιιιιιι