ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.1.2020 | 14:21

Καλλιτεχνικός προβληματισμός

''Φίλοι μου'', έχω να θέσω τον εξής προβληματισμό.Αν δε σας ενδιαφέρει, παρακαλώ προσπεράστε, μην κάνετε υβριστικό ή κοροϊδευτικό σχόλιο.Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής:Όλοι συμφωνούμε πως οι επιλογές που κάνει με σκοπό τη διασκέδασή του ο καθένας είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και δεν πρέπει να τον κατακρίνουμε γι' αυτές.Τότε πώς αποκτάμε αισθητική σε αυτή τη ζωή;Δηλαδή θέλω να πω ότι κάποιοι κατακρίνουν τα εύπεπτα θεάματα, αναγνώσματα, κτλ... κτλ...Αν τα κατακρίνεις, σου κολλάνε την ταμπέλα του ελιτιστή ή του κομπλεξικού.Αν δεν τα κατακρίνεις, τότε γίνεσαι ένα με την κακώς εννοούμενη μάζα.Τι κάνεις λοιπόν;Βγαίνουν άθλιες ταινίες οι οποίες γεμίζουν (ή πρόκειται να γεμίσουν) τα ταμεία κι αν τις κατακρίνεις για το σεξιστικό και σαχλό τους ύφος, τότε σου λένε ότι είσαι παράξενο άτομο και ότι αφού ο κόσμος, το κοινό αποδέχεται τέτοια θεάματα άρα εσύ είσαι ο ξινός που δεν τα αποδέχεσαι και το παίζεις ''κουλτουριάρης''.Το ίδιο συμβαίνει και με ανάλογες θεατρικές παραστάσεις ή μουσικές ή οτιδήποτε καλλιτεχνικό.Και μετά σου λένε: Άσε τον καθένα να κάνει τις επιλογές του.Η γνώμη μου είναι πως αν αποδεχόμαστε τα πάντα με κριτήριο την μεγάλη αποδοχή που έχουν από το κοινό τότε δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ποτέ αισθητική.Κι αυτό θα επηρεάσει κι άλλους τομείς της ζωής μας, μπορεί να γίνουμε χοντροκομμένοι χωρίς να το καταλάβουμε. Δεν ξέρω, ίσως να κάνω λάθος, μα έτσι νομίζω.Μήπως κάποιες φορές είναι θολά τα όρια μεταξύ λαϊκού και λαϊκίστικου;Θα χαρώ να ανταλλάξουμε κόσμιες απόψεις.
9
 
 
 
 
σχόλια
Ποιοι είναι αυτοί που ''τα λένε''; Ποια είναι η πλειοψηφία; Πώς μετράται; Με δημοσκόπηση, με το μάτι, κατ' εκτίμηση; Μήπως ορισμένες φορές μία μειοψηφία απλά διά της κατάλληλης προβολής φαίνεται ως επικρατούσα πλειοψηφία;Επί του θέματός σου: αν εσύ γουστάρεις Τερλέγκα και Καρρά, καλά κάνεις. Αν τη βρίσκεις ακούγοντας Βιβάλντι και την Πέμπτη του Μπετόβεν, μαγκιά σου. Καθένας όπως θέλει τη βρίσκει και ό,τι θέλει βλέπει ή ακούει.
Μεταξύ του Αλεξάντερπλατς και του Θου-Βου Φαλακρός Πράκτωρ υπάρχει μια τεράστια κλίμακα αποχρώσεων. Το καλύτερο για να αναπτύξει κάποιος αισθητική είναι να παρακολουθεί πληθώρα ερεθισμάτων και να διαβάζει, να διαβάζει πολύ, ώστε να αποκτήσει και τα εργαλεία για να μπορεί να τα αποκαθηλώνει ή να τα απολαμβάνει καλύτερα.
Eν τω μεταξύ έτσι όπως το έθεσα θα νομίσει κανείς ότι είναι κακή ταινία το Θου-Βου ενώ είναι καταπληκτική! (πχ. εκεί που δείχνει το βαλιτσάκι του πράκτορα με τα διάφορα gadgets και λέει "αντισυλληπτικά" και δείχνει κάτι χάπια, "για να μην συλλαμβάνεσαι" Χα χα χα χα!). Εννοούσα ότι είναι ένα μη ελιτίστικο, λαϊκό θέαμα που δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις αποκρυπτογράφησης.
Ευχαριστώ για την αναφορά στο Berlin Alexanderplatz! Το διαβάζω σε αγγλική μετάφραση Michael Hoffman παράλληλα με το γερμανικό πρωτότυπο, και έχω ενθουσιαστεί! Αν και η σειρά μου φάνηκε μακράν αισθαντικότερη, ειδικά εκείνος ο επίλογος μου έμεινε για πάντα (κι ας ξεκίνησαν ήσυχα ήσυχα τα πρώτα επεισόδια).
Έχω δει μόνο του Φασμπίντερ και ζηλεύω τώρα, θέλω κι εγώ βιβλίο! Παρεμπιπτόντως είχε ένα ωραιότατο αφιέρωμα στον Φασμπίντερ πριν κανα μήνα, δυο, στην τηλεόραση (το'δα σκαστά σε ξένο σπίτι) όπου έλεγε για την ιδιαίτερη σχέση με την μητέρα του και την συμμετοχή της στις ταινίες και σειρές του. Μιλούσε κι η Χάνα Συγκούλα.
Αχ πόσο χαίρομαι όταν βάζουν τέτοια ωραία στην TV:') Αξίζει ο Φασμπίντερ, ιδιαίτερη περίπτωση πραγματικά. Και το βιβλίο αξίζει, υπάρχει και σε ελληνική μετάφραση για όσους θέλουν.
Scroll to top icon