ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχω μια καυλα μεγαλη να κανω πραγματα και δεν ξερω πως να την εκτονωσω και κανω αλλα πονηραμ αυτη η καυλα μεγαλωνει και με πνιγει μου φωναζει να απαλλαχτω απο αυτην την μικροαστικη φοιτητικη ζωη που ζω και τοτε αισθανομαι σαν θεριο αρχιζω και τρεμω και σκεφτομαι πολυ καθαρα εχω τοση ενταση μεσα μου που νομιζω πως θα εκραγω και ξερω ξερω πως δεν μπορω να την εκτονωσω πανω σε κανα ανθρωπινο σωμα και σε καμια γιηνη απολαυση παρα μονο με κατι ανωτερο και τοτε αλλαζω αλλαζω σα και θλιβομαι και μου βουρκωνουν τα ματια και σκεφτομαι τι αξιζω εγω για να βρω το ανωτερο εχω τοση λιγη δυναμη ειμαι ενα τιποτα και οντως νιωθω τοσο μικρη τοσο ανημπορη μπροστα στην ζωη και απελπιζομαι και εν οσω γραφω αυτα με διακατεχει ισχυροτατη εμπαθεια και συγκινηση βιωνω για μια αλλη φορα αυτην την ακουλουθια των συναισθηματων ειμαι τοσο αδυναμη που δεν μπορω να τοσο ουτε ταχα μια μικρη τυπου υποσχεση οτι ισως ταχα και να μπορω να τα καταφερω να κανω κατι οχι ειμαι τοσο αδυναμη με πιανει ανηθικο δεος οτι θα μπορουσα να τολμησω να κανω μια τετοια σκεψη το μικρη νιωθω. κι ομως το χω σκεφτει και αλλες φορες αν το να ζεις ειναι το ιδιο με το να πεθαινεις ας μεινω εκει που ειμαι για να μην πεδευομαι κι ολας . αφου δεν μπορει να χτυπησει τιποτα πιο δραματικο την υπαρξη μου απο το να μην ξερω ποια ειμαι και τι κανω ας γινει οτι ειναι να γινει...