Ταυτίζομαι απόλυτα μαζί σου αλλά στην αντρική έκφανση του θέματος.Ειμαι καλό παιδί που δυστυχώς και εμένα μου αρέσει να τα δίνω όλα και στο τέλος να μένω με άδεια χέρια.Δεν μετανιώνω όμως γιατί έτσι ειμαι.Θα ήθελα αν θες και εσύ με κάποιο τρόπο να μιλήσουμε εμείς οι δυο αν θες και εσυ.Θα σε αναζητήσω στις αναζητήσεις.
2.6.2017 | 13:46
Καλο παιδι
Εχω το συνδρομο του καλου παιδιου..δηλαδη θελω να τα εχω με ολους καλα..οταν ακουω κατι προσβλητικο δεν μιλαω και τα "βαζω"ολα μεσα μου..δεν κραταω κακιες και συγχωρω ευκολα..αγαπαω με ολη τη δυναμη της ψυχης μου απλα βλεπω οτι υπαρχει αχαριστια και ολοι σε ποδοπατανε!!σε θεωρουν το "θυμα" τους ολοι.Φίλοι συγγενεις ακομα και η σχέση σου..τις προαλλες μου ειπε οτι ειμαι πολυ καλο παιδι και οτι δεν του αξιζω..αξιζω κατι καλυτερο και με χωρισε.εγω αυτον ηθελα μονο αυτον και με χωρισε μετα απο ενα χρονο με αυτη την ατακα..πλεον νιωθω ανυμπορη δεν ξερω τι κανω λαθος και στραβωνουν ολες οι σχεσεις μου! Κουραστηκα και στην ηλικια που ειμαι (29)δυσκολο να ξεκινησεις παλι απο την αρχη μετα απο τετοια απογοητευση...πέφτω με τα μουτρα δεν ξερω ισως φταίει ο χαρακτηρας μου..που ειμαι παρορμητικη και ενθουσιωδης...αλλα η πλειοψηφια των σχεσεων μου που είναι μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου με παρατανε για αλλη..και μενω μονη μου με ενα τεράστιο κενο.δεν το αξιζω ολο αυτο.ειμαι κοπελα με προσωπικοτητα και επιπεδο .τι λαθος εκανα παλι?
4
