ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον Γιώργο δεν τον ήξερα.Διάβασα μόνο μια φορά το ιστολόγιο του,ίσως ανταλλάξαμε και μερικά like στο facebook.Στο live οικονομικής ενίσχυσης που έγινε στη δική μου πόλη δεν πήγα-δεν μου αρέσει η συγκεκριμένη μουσική.Θέλω να γράψω εδώ,γιατί είναι ανώνυμα,γιατί κανείς δεν θα πει "δεν τον ήξερε κι όμως υποκρίνεται πως λυπάται".Κι όμως λυπάμαι.Ήταν νέος,δημιουργικός.Δεν ξέρω περισσότερα.Και δεν θέλω να γράψω όλα τα κλισέ,για τα νέα παιδιά που έχουν όνειρα και φεύγουν τόσο άδικα...Φοβάμαι.Αυτός ο θάνατος που υπενθυμίζει πόσο ρευστά είναι τα πράγματα,πόσο εύκολα χάνεται η ανθρώπινη ζωή.Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπώ και δεν τους το είπα ακόμα,άνθρωποι που εκτιμώ και μου λείπουν αλλά δεν τηλεφωνώ,γιατί "αστο για αύριο μωρέ".Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν μακριά,και σκοτώνομαι να τους δω όμως δεν ζορίζομαι να μαζέψω το γαμημένο κατοστάρικο για να τρέξω κοντά τους.Η ζωή μας είναι τόσο ρευστή...Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ήταν στη θέση του Γιώργου.Κι αυτό είναι το άσχημο...Δεν λέμε στους ανθρώπους πόσο τους αγαπάμε,πόσο τους λατρεύουμε,πόσο μας κάνουν να χαμογελάμε...Δεν αγκαλιάζουμε με πάθος,δεν αφηνόμαστε,δεν μοιραζόμαστε τη ζωή μας.Μόνο μένουμε κλεισμένοι στα εσωτερικά μας τείχη και ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες για αυτούς που είναι γύρω μας...Μπορεί να μην ήξερα το Γιώργο,αλλά αυτή η μέρα είναι μέρα πένθους και για μένα.Πένθος και περισυλλογή...Καλο σου ταξίδι.