ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλό ταξίδι αγάπη μου.. ακόμα και αν εγώ είμαι μόνο μια ένεση στην αυτοπεποίθηση σου... Το πρωί ήθελα με θυμό που μαζεύω μήνες τώρα να σου πω να αλλάξεις όλους τους κωδικούς σου, το ξέρεις απο το καλοκαίρι του 12 ότι τους έχω και επίτηδες δεν το κάνεις. Προσπάθησα μόνη μου αλλά κάθε φορά που εμφανίζεσαι με ωραία λόγια πέφτω στην ίδια λούμπα.. και πάω να τα αλλάξω όλα ...Και απλά μετα πληγώνεις...και μετά προσγειώνομαι...και η ιστορία επαναλαμβάνεται...Μετά σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα. Αλλη μια ξεφτήλα γιατί? Οχι η παραδοχή αλλά η χαρά που θα σου δώσω ότι ξέρω πως με δουλεύεις και ακόμα με σένα κοιμάμαι και ξυπνάω στο μυαλό μου και ας υπάρχει κάποιος που ελπίζει σαν τρελλός να ένιωθα το ένα δέκατο απο αυτά που νιώθω για σένα. Σκατά ξεχωριστή ήμουνα για σένα. Σε όλες τα ίδια κάνεις, απλά εγώ το πήρα πολύ πιο βαριά. Αν εγώ μπορούσα να της μιλήσω δεν θα της έλεγα περαστικά σου όπως είπαν σε μένα, θα της έλεγα αν σε λατρέψει κουκλα μου θα σε στείλει ψηλά, αν σε βαρεθεί φταίσ δεν φτάις, θα σε κάνει κομμάτια... Διάλογοι ίδιοι που τους έχω ζήσει στο πετσί μου, απλά εγώ δεν αντιμιλούσα σε σεβόμουνα πολύ και φοβόμουνα πολύ μη σε χάσω, εγώ σκεφτόμουνα τι είχα κάνει λάθος να το διορθώσω και εκλπληπαρούσα να μου δίχνεις την αγάπη σου. Για αυτό τα κλάμματα...Για αυτό η κατάθλιψη.. Γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τι κακό είχα κάνει κάθε φορα.. Μάλλον γιατί σε αγάπησα λίγο πιο πολύ και πίστευψα σε αυτό το κάτι που νόμιζα πωσ υπήρχε πίσω απο αυτό που παρουσίαζες. Και σκέφτομαι που ήταν όλα τόσο καλά και όλα τα γκρέμισα. Κι αντιφάσκω ένα δευτερόλεπτο μετά -σκέφτομαι ότι υπήρξα ηλίθιο ον που ανέχθηκα την κατάσταση. Αλλά μου λείπεις. Μου λείπουν τα απλά. Μου λείπει αυτή απλά η αγκαλιά. Είναι αυτή η εποχή που θυμάμαι τον εαυτό μου ευτυχισμένο. Ουσιαστικά ζωντανό, Χαιρόμουνα, λυπόμουνα με πάθος, με ένταση. Σκέφτομαι πως, ποτέ ξανά δε θα ξαναγαπήσω. Πως κανέναν άλλο άνθρωπο δε θα βαφτίσω με τόσο ωραία ονόματα... Δε διστάζω να κλάψω, να φωνάξω, να ξεσπάσω. Αυτό που με φοβίζει είναι να παραδεχτώ πως όλα τέλειωσαν. Γιατί αν το κάνω, τότε δε θα μπορώ άλλο να με κοροϊδεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα.Χαίρομαι που εισαι ευτυχισμένος και στα πάνω σου αλλά μη με γαμάς κάθε φορά αφού ξέρεις πως νιώθω. Και δεν προσπαθώ να διορθώσω το λάθος μου, περιμένω τόσο καιρό να διορθώσεις το δικό σου που με έκανε να φύγω, να με κάνεις μετά απο 8 χρόνια να νιώσω ότι εγώ είμαι αυτή που θα ρωτήσεις, θα τρέξεις, θα λατρέψεις.Ηθελα απλα να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί σου, μια όμορφη ζωή,όχι να παιξω σε ένα παιχνίδι επιβίωσης και επιβολής που ήθελες εσύ. Εγώ μπορούσα να στην προσφέρω.. Εσύ?????? Μου έχεις ήδη απαντήσει...Καλή επιστροφή