ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω κι εγώ κάτι τέτοιες σκέψεις περί θανάτου που και που. Πιάνω τότε το τάμπλετ κι αρχίζω και ψάχνω στο νετ πόσες είναι οι πιθανότητες να υπάρχει θεός, μεταθανάτια συνείδηση, έστω μια μετεμψύχωση ρε παιδί μου, κάτι να συνεχίσουμε κάπως! Δεν βγαίνω μάνα μου, μέχρι να πεθάνω δεν θα έχω προλάβει να κάνω αυτά που θέλω! Τελοσπάντων, δεν έχω βρει σαφείς αποδείξεις. Αν κάποια/κάποιος έχει να μας πει κάτι χειροπιαστό ας μας το πει να ηρεμήσουμε!

Και γω φοβόμουν μέχρι που ο θάνατος, μου χτύπησε τη πόρτα και πήρε το μπαμπά μου στα ξαφνικά. Φοβάμαι και τώρα, αλλά δυστυχώς δεν αποτρέπεται και αργά ή γρήγορα συμβαίνει. Ουδείς εξαιρετέος.

Κακώς προβληματίζεσαι για κάτι που κανείς δεν γνωρίζει. Είμαι της άποψης ότι δε θα μάθουμε ποτέ, καθώς σταματάμε να υπάρχουμε και συνεπώς δεν υπάρχει "μετά".Αντί να φοβάσαι το τέλος, κοίτα να εκμεταλλευτείς τον ενδιάμεσο χρόνο.

Κοίτα πώς θα ζήσεις καλύτερα και μη βασανίζεσαι με μεταθανάτιες ανησυχίες. Είχα κάτι αντίστοιχες πριν πολλά χρόνια όταν ήμουν παιδί. Περνάνε μόνες τους κάποια στιγμή.

Ο φόβος και η απορία μπροστά στον θανάτο είναι κάτι πανανθρώπινο, καθώς όλοι προς τα εκεί οδεύουμε. Εάν σε απασχολεί πάρα πολύ μπορείς να το συζητήσεις με κάποιον άνθρωπο που εκτιμάς ή με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.Η γενική ιδέα, ή τουλάχιστον η ιδέα στην οποία καταλήγω εγώ, είναι να ζει κανείς όπως θα ήθελε και να περνά στιγμές με τα αγαπημένα του πρόσωπα, έτσι ώστε στο τέλος (και των γύρω του αλλά και το δικό του) να μην μετανιώσει για πράγματα που δεν έκανε. Ο διαλογισμός επίσης με βοηθάει πολύ να δέχομαι την έννοια του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι κακός, είναι φυσικός. Εύχομαι να το αποδεχτείς σύντομα και να ζήσεις όσα πραγματικά θέλεις :)