ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μοναχικά παιδικά χρόνια, όμορφα αλλά σκληρά. Από μια αφελή παιδική στιγμή ξεκίνησε της ζωής μου το δράμα. Όταν ήμουν δημοτικό είπαμε με τον συνομήλικο ξάδερφο να παίξουμε τον ''γιατρό'' όπως κάνουν οι μεγάλοι αλλά τα αγοράκια δεν παίζουν τέτοια παιχνίδια. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έγινε (όχι ολοκληρωμένα βέβαια μωρά είμασταν) αλλά έγινε και έτσι ξεκίνησε στο μυαλό μου μια διαφορετική τροχιά. Ήμουν ήρεμο παιδί, καλό και με πολύ αγάπη και αυτό έκανε τα κοριτσάκια να με συμπαθούν αλλά τα αγοράκια να με αντιπαθούν. Σε συνδυασμό αυτών των δύο γεγονότων άρχισε ένα σκληρό bulling εναντίων μου και έτσι πήγαν όλα τα σχολικά μου χρόνια με διάφορες μικρές παύσης και πολύ δική μου προσπάθεια να σταματήσει. Έκανα πλατωνικές σχέσεις με κορίτσια στο γυμνάσιο και στο λύκειο γιατί το ήθελα αλλά μόλις κατάλαβα τι έχω μέσα στο παντελόνι μου εκεί μπερδεύτηκα. Είμαι 17 και μάλλον έχω πείσει τον εαυτό μου οτι είμαι διαφορετικός, οτι είμαι ομοφυλόφιλος! Λογικά επειδή συνδύασα από πολύ μικρός την διέγερση με άτομο του ίδιου φίλου. Έκανα μια σχέση με κοπέλα στο λύκειο αλλά δεν μπόρεσα να το ζήσω, να κάνω την αρχή όπως όλοι. Δεν με άφησαν, με τύλιγαν τα λόγια τους σαν φίδια και δεν έμαθα. Στο σπίτι καμιά συζήτηση περί του σεξουαλικού θέματος.( Οι νέοι γονείς ΠΡΟΣΟΧΉ να μιλάτε στα παιδιά σας ) Οπότε έγινα 18 πέρασα πήγα φοιτητής μέχρι στιγμής ανέραστος και δεν έμαθα πως να προσεγγίσω μια κοπέλα πως να την κάνω δική μου. Από την ντροπή μου να μην εκτεθώ οτι δεν είχα ποτέ ολοκληρωμένη σχέση ή έστω μια σχέση δεν τολμούσα να φλερτάρω φοβόμουν και παράλληλα στο μυαλό μου η ομοφυλοφιλία ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω έρωτα με κάποιον άγνωστο του ίδιου φύλλου και έστω και έτσι να ζήσω τον έρωτα (καθαρά σαρκικό) από τότε ανα μεγάλα χρονικά διαστήματα βρίσκομαι με αγόρια αλλά όχι ολοκληρωμένα. Μόνο 2 φορές ήταν ολοκληρωμένο sex! Βλέπω κοπέλες και φαντάζομαι να έχουμε σχέση να γελάμε να κάνουμε sex και να περνάμε πολύ καλά και δεν μπορώ να προχωρήσω. Δεν αποδέχομαι οτι είμαι ομοφυλόφιλος γιατί δεν αισθάνομαι έτσι. Το μόνο που αισθάνομαι και έχω συνηθίσει είναι να διεγείρομαι από άντρες και την επόμενη στιγμή της κορύφωσης να θέλω να μείνω μόνος και να μην βλέπω κανέναν μπροστά μου από θυμό και απογοήτευση. Θέλω βοήθεια να προχωρήσω και να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή χωρίς φόβο και να βρω την ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ,να την κάνω χαρούμενη και να την προσέχω μην μου την πειράξουν, να της μαγειρεύω και να την αφήνω να πληρώνει όταν θα θέλει να το παίξει φεμινίστρια. Να της γελάω κάθε πρωί με ένα γλυκό φιλί.