ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.7.2018 | 14:47

Κανένας άνθρωπος

που έχει πραγματικά συναισθήματα για κάποιον άλλο δεν συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκες εσύ σε μένα. Ποιο ενδιαφέρον έδειξες; Από που; Από δω; Είσαι σοβαρός τώρα; Κάνεις ερωτική εξομολόγηση από μια ανώνυμη στήλη; Και δεν έχεις τα κότσια να μιλήσεις στον άλλο ευθέως, αν όντως νιώθεις, όπως υποστηρίζεις. Δεν νιώθεις όμως. Θες μια εικονική πραγματικότητα, για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα που δεν αντέχεις και περιμένεις ότι ίσως ο άλλος θα κάνει το επόμενο βήμα, για να σε διευκολύνει, να μη χρειαστεί να εκτεθείς και να αναλάβεις καμμία ευθύνη, αν σου ζητηθούν ευθύνες (μιας και έχεις και τα κεκτημένα σου να προστατέψεις). Τι έκανες εσύ; Τίποτα. Υπάρχουν αποδείξεις; Όχι φυσικά, μόνο κάποια λόγια γραμμένα από κάποιον σε μια ανώνυμη στήλη. Ο μόνος που επικοινώνησε απευθείας μαζί σου είμαι εγώ και συ τι έκανες; Το μόνο που βρήκες να πεις είναι ότι το κινητό ανήκει σε κάποιον άλλο και την ίδια μέρα απάντησες από εδώ! Πόσο άρρωστο είναι αυτό; Μια φορά δειλός τελικά, πάντα δειλός. Όταν έχεις πληγώσει όμως έναν άνθρωπο τόσο βαθιά όσο πλήγωσες εσύ εμένα, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις, αν δεν νιώθεις τίποτα γι’ αυτόν είναι να τον αφήσεις ήσυχο. Δεν του υπενθυμίζεις συνεχώς την παρουσία σου με ανώνυμα τηλεφωνήματα, δεν τον ενοχλείς. Αν σου λείπει, το καταπίνεις και τον αφήνεις ήσυχο να ηρεμήσει και να ζήσει ήσυχα. Εσύ όμως τι έκανες; Ξαναγύρισες. Γιατί ξαναγύρισες; Για να με πληγώσεις ακόμα περισσότερο; Δεν σου έφτανε ό,τι έκανες, επέστρεψες για να προκαλέσεις και άλλο κακό; Για μήνες δεν σου έδινα σημασία. Μετά από προσπάθεια όμως τα κατάφερες! Μπράβο! Με έκανες να ασχοληθώ μαζί σου για πολύ καιρό, με ξαναγύρισες πίσω εκεί που ήμουν κάποια χρόνια πριν. Βρήκες και έκανες, δεν το συζητώ! Πόσο ανήθικο είναι όμως αυτό που έκανες, να με γυρίσεις πίσω, να με πείσεις πως έχεις συναισθήματα και βέβαια όταν ήρθε η ώρα να συναντηθούμε και να μιλήσουμε ως ώριμοι άνθρωποι, εσύ κρυβόσουν, γιατί ούτε συναισθήματα είχες ούτε τίποτα. Είπες να πουλήσεις λίγο παραμύθι, για να αισθανθείς λίγο σημαντικός, αφού απ’ό, τι φαίνεται στο περιβάλλον που ζεις, μόνο σημαντικό δεν σε κάνουν να αισθάνεσαι. Περαστικά σου! Και περαστικά μου που παραμυθιάστηκα και πίστεψα ότι υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα τα συναισθήματά σου για μένα να είναι αληθινά και όλα όσα έγραψες για μένα εδώ να τα ένιωθες πραγματικά. Είπα δεν μπορεί ένας άνθρωπος σ’ αυτή την ηλικία να τα λέει όλα αυτά για πλάκα και να επιμένει για μήνες και να παίζει έτσι με την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου ειδικά ενός ανθρώπου που γνωρίζει τόσα χρόνια. Και όμως μπορεί! Μπράβο! Όλα τα μπορείς τελικά εσύ! Όλα όμως σε μια εικονική πραγματικότητα! Γιατί στην πραγματικότητα να σου πάει! Δειλέ! Δεν έχεις τα κότσια ούτε στα μάτια να με κοιτάξεις! Μπράβο αγόρι μου. Από τότε που σε θυμάμαι εγώ, έχεις πάει πολύ πιο μακριά...Μόνο η δειλία σου παραμένει ίδια και απαράλλαχτη μέσα στα χρόνια.
 
 
 
 
σχόλια
Δεν υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon