Πέρασα ακριβώς τα ίδια με εσένα όταν πέρασα πρώτη φορά στο Βόλο, εγω είχα να αποχωριστώ την πολυαγαπημένη μου Θεσσαλονίκη που φημίζεται ως μια απο τις πιο καλές φοιτητικές πόλεις. Μου έλεγαν ακριβώς τα ίδια με εσένα, ένιωθα ακριβώς την ίδια αντίδραση με εσένα. Στους 3 μήνες στο Βόλο, γύρισα Θεσσαλονίκη για να ξαναδώσω πανελλήνιες. Ξαναεδωσα αλλά δε πέρασα Θεσσαλονίκη και πάλι. Με βαριά καρδιά γύρισα στο Βόλο την επόμενη χρονιά μετά απο παρότρυνση των γονιών μου. Τη δεύτερη χρονιά ήταν διαφορετικά. Γνώρισα κάτι κορίτσια με τα οποία έκανα λίγο παρέα, αλλά ανέβαινα Θεσσαλονίκη κάθε Σαββατοκύριακο. Όσο ήμουν στο Βόλο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, συμμετείχα ενεργά στις παρέες της σχολής, κι άρχισα να αποκτώ μαζί τους νέες δραστηριότητες: π.χ έμαθα να παίζω Tichu, πήγα σε μια φοιτητική ομάδα χορού, πηγαίναμε σε πάρτι. Τα ΣΚ επέστρεφα και ζούσα την φοιτητική ζωή της Θεσσαλονίκης με την παλιά μου παρέα. Ήμουν μέσα σε όλα δεν απέκλεια τίποτα. Σε όποια κι απο τις δυο πόλεις και να ήμουν, ζούσα τη ζωή εκεί. Σιγά σιγά άρχισα να περνάω καλά στο Βόλο, έκανα καλούς φίλους και γνώρισα και πολύ ενδιαφέροντα άτομα, ώστε άρχισα να ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη λίγο πιο αραιά. Πέρασα τόσο όμορφες στιγμές που ούτε που τις φανταζομουν στην αρχή. Εσύ να κάνεις αυτό που νοιώθεις. Αν θες αυτή τη στιγμή να γυρίσεις Αθήνα και να ξαναδώσεις να το κάνεις. Απλά σου είπα κι εγω την ιστορία μου για να την έχεις υπόψη σου, επειδή μου θυμίζει πολύ την περίπτωση σου. Ελπίζω να βοήθησα.
15.12.2019 | 17:24
Κανένας δε με καταλαβαίνει
Είμαι 18 χρόνων και έδωσα φέτος πανελλήνιες. Πέρασα στη σχολή που ήθελα, αλλά έχασα την πόλη που ήθελα (Αθήνα) για μόλις 33 μόρια. Πέρασα στην αντίστοιχη σχολή στην Πάτρα, η οποία ειναι περίπου 4.000 μόρια κάτω από την Αθήνα. Το γεγονός με τσάκισε, αλλά αναγκαστικά πήγα. Η σχολή μου αρέσει αλλά το ότι πρέπει να φεύγω απ'την Αθήνα και να πηγαίνω εκεί με χαλάει απίστευτα. Από την αρχή μέχρι και τώρα (Χριστούγεννα) το μόνο που σκέφτομαι είναι πως να φύγω από εκεί. Όλοι γύρω μου μου λένε για το πόσο ωραία είναι η φοιτητική ζωή στην Πάτρα και πόσο ωραία θα περάσω αλλά κανένας δεν καταλαβαίνει ότι εμένα με αφήνει αδιάφορη μια τέτοια ζωή. Εγώ αυτό που ήθελα από τη φοιτητική μου ζωή ήταν να μπορέσω να συνεχίσω τις δραστηριότητες που είχα αφήσει πριν τις πανελλήνιες. Πριν τις πανελλήνιες έκανα πιάνο μια φορά τη βδομάδα και ταεκβοντό τρεις φορές την εβδομάδα. Τώρα με το ζόρι πάω μια φορά την εβδομάδα προπόνηση. Το πρόγραμμα της σχολής είναι άθλιο και μας κρατάει ολόκληρη τη μέρα εκεί. Τα έξοδα είναι πάρα πολλά. Δεν κανω σχεδόν τίποτα απ'ότι ήθελα. Στην Αθήνα έχει καλύτερο πρόγραμμα και φυσικά λιγότερα έξοδα αφού μένω εκεί. Αλλά κανένας δεν το καταλαβαίνει αυτό. Όλοι νομίζουν ότι στην Πάτρα θα περάσω τέλεια αλλά τη δική μου πλευρά δεν τη βλέπουν. Με θεωρούν υπερβολικά αρνητική και νομίζουν ότι θα μαλακώσω αλλά όσο πάει ο καιρός, τόσο σκληραίνει η στάση μου. Όσο μου κάνουν κήρυγμα για το πόσο ωραία είναι εκεί,τόσο εκνευρίζομαι και ανυπομονώ να έρθει η νέα χρονιά για να μπορέσω να ξανδώσω και να φύγω. Ξέρω ότι οι περισσότεροι δε θα ταυτιστείτε και το καταλαβαίνω αλλά απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου.Σοφία
4
