ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.8.2023 | 17:06

Κανονική μοναχική ζωή

Σας έχει τύχει να ζείτε μια ''κανονική'' ζωή αλλά γενικά το μεγαλύτερο μέρος της να περνάει χωρίς φίλους και χωρίς έρωτες; Και το μέλλον να δείχνει πως θα ακολουθήσει το ίδιο μοτίβο. Θα συνεχιστεί η κατάσταση. Εντάξει άγνωστο το μέλλον, δεν προκαθορίζεται αλλά κάποια στιγμή ξέρεις τι πρόκειται να γίνει λίγο-πολύ. Να εξηγήσω λίγο τι εννοώ με το ''κανονική'' ζωή που είπα παραπάνω. Συνήθως λένε πως άνθρωποι χωρίς κοινωνική ζωή θέλουν συνήθως κάποια βοήθεια, κυρίως ψυχολογική. Ψυχανάλυση και τέτοια. Ή να βγουν απ' το καβούκι τους, να μην κλείνονται, ότι είναι εγκλωβισμένοι. Ότι δεν έχουν κοινωνικές δεξιότητες. Εντάξει δεν αποτελώ την ψυχή του πάρτυ, ούτε υπήρξα ποτέ αλλά έχω πάμπολλους γνωστούς. Θα βρεθώ κάπου, θα υπάρξουν δυο-τρία άτομα που θα μιλήσουμε, κάπου με έχουν δει, κάπου τα έχω δει, έχουμε αναπτύξει μια άλφα επικοινωνία, συνήθως επιφανειακή και μέχρι εκεί. Εντάξει δεν σκίζομαι να μπουν στη ζωή μου, ούτε είμαι πιεστικός να κάνω φίλους με το ζόρι. Αλλά έχω ζήσει σχεδόν όσα θα μπορούσαν να συμβούν ώστε να μην καταλήξουν σε φιλίες. Δηλαδή σχέσεις που δεν ευδοκίμησνα τόσο ώστε να γίνουν φιλίες, μετακομίσεις των άλλων στο εξωτερικό ή σε επαρχία, κτλ... Ακόμα και απώλεια με φίλο που πλέον κατοικεί στον ουρανό. Κάτι που με ισοπέδωσε πρόσφατα. Ο σημαντικότερος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, με προσέγγισε πριν επτά χρόνια μόνος του, με ένιωσε, τον ένιωσα (δεν τον θεωρώ σημαντικό επειδή με προσέγγισε μόνος του αλλά έπαιξε κι αυτό το ρόλο του), ζήσαμε πανέμορφες εξόδους και ωραίες στιγμές κι έφυγε με τραγικό τρόπο. Κι η ζωή μου κυλάει με τις δυσκολίες της αλλά ας πούμε κανονικά, δεν είμαι κλεισμένος σε κανένα καβούκι αλλά φιλίες δεν υπάρχουν. Ή αν σπάνια υπάρξουν, τότε θα συμβεί κάτι σαν την απώλεια που ανέφερα παραπάνω και πάει, αυτό ήταν. Αυτό έχω δει όσο μεγαλώνω. Γνωστούς αποκτάς, φίλους όχι. Και δεν είναι θέμα του ''πήγαινε μίλα και κάνε δημόσιες σχέσεις'', αυτά είναι ωραία, εύκολα κι ανώδυνα λόγια αλλά χωρίς καμία ισχύ. Δε νομίζω ότι όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, βγαίνουν για να γνωρίσουν ανθρώπους. Δηλαδή σε όσα μπαρ και να πάω, σε όσες εξόδους, δεν θα γίνει τίποτα. Θα είναι οι άλλοι με τις παρέες τους κι εγώ μόνος. Τέρμα. Τα ίδια και στον έρωτα. Δεν έχω μαλλιοτραβήγματα, τσακωμούς, πομπώδεις χωρισμούς, έχω τις καλύτερες εντυπώσεις απ' όσους ανθρώπους γνώρισα, στα ίδια πάνω-κάτω κι αυτοί από μένα, όλα καλά, όλα ανθηρά κι επί της ουσίας στη ζωή μου δεν έχω κανένα. Όχι τρόπος του λέγειν.
1
 
 
 
 
σχόλια

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν κάνεις κάποιες φιλίες μέχρι τα 16 17 αντε το πολύ 22 στα φοιτητικα χρόνια, είναι πολύ δυσκλ μετέπειτα να σου ανοιχτούν ευκαιρίες. Και αυτό γιατί όλοι έχουν ήδη τον κύκλο τους και γενικα οι άνθρωποι δύσκολα εμπιστεύομαι και ανοίγονται σε άλλους.

Scroll to top icon