ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.3.2015 | 03:11

Καποια λυση ?

Λοιπον ..να τα μοιραστω καπου θελω γτ τρελενομαι σιγα σιγα . Δεν μενω Ελλαδα εδω και 2 χρονια φετος εγινα 18 περιπενα πως και πως να ενηλικιωθω και να φευγα απο το σπιτι . γτ με εχουν πρηξει . Ειναι πολυ παραξενοι ..εδω π ειμαστε ανοιξαν δικο τους εστιατοριο και επειδη χρειαστηκαν που και που ατομα για κουζινα κλπ ειχαν ερθει κατι συγγενεις μου και ξαδερφια μ και η γιαγια μ και αλλοι και ολοι σχεδον φυγαν τσακωμενοι με τους δικους μ. Τυχαιο? Θελουν να ελεγχουν τα παντα σε σχεση με μας.Επειδη τρωμε απο εκει βρισκομαστε πολλες ωρες στο μαγαζι και ολη την ωρα μας κανουν παρατηρησεις κ κατι θα βρουν να πουν και αμα πεις την γνωμη σου σου λενε εξαφανισου απο δω ...δρομο..στο σπιτι. Δεν φερονται σαν γονεις αλλα σαν αφεντικα δεν τους νοιαζει τπτ αλλο περα απ την δουλεια τους. Εδω και 2 χρονια ουτε ενα ρεπο δεν εχουν κανει μονο το πως θα βγαλουν χρημα τους νοιαζει.Το κανουν για μας οπως λενε μα εμεις οταν τους ζηταμε για να βγουμε ποτε δεν δινουν .Θα πρεπει να δουλεψουμε ή βασικα να βοηθησουμε και μετα δικαιουμαστε (εγω και ο αδερφος μου). Δεν ξερω αμα μενει τπτ στην ακρη νιωθω οτι τα κρυβουν ή οντως οπως λενε τα εξοδα ειναι περισσοτερα απ τα εσοδα. Μεχρι πριν λιγες μερες μεναμε σε ενα πολυ παλιο και κοιμομουν σε ενα στρωμα στο παρωμα .Τεσπα αθλιες συνθηκες αμα το συγκρινεις με το εστιατοριο που ειναι πολυ ομορφο και φαινονται λεφταδες και δουλευταραδες. Τωρα μετακομισαμε σε αλλο μικρο διαμερισμα νταξει ολα οκ καμια σχεση με το παλιο. Τεσπα το σπιτι ειναι το τελευταιο που με απασχολει ετσι και αλλιως καποτε θα φυγω οποτε δν με νοιαζει .Δεν ειμαι αχαριστη ουτε ζηταω πολλα ξερω την κουραση τους και φαι εουμε και να μεινουμε εχουμε κ αλλοι παλευουν για αυτα το θεμα ειναι πως δεν μαρεσει τπτ απο τη ζωη μου .Θελω να φυγω.Ποτε ομως? και που να παω? Στην Ελλαδα εχω μονο κατι ξαδερφια και αυτα κανουν την ζωη τους . Με την παρεα μου και τους φιλους μου χαθηκαμε τελιως ασε που τελιωνουν φετος και θα πανε φοιτητες .Στην Ελλαδα ειχα τελιους βαθμους χωρις να υπερβαλλω και εδω που με φεραν εχασα 2 χρονιες λογω γλωσσας και δεν εχω και κανεναν. Ουτε Ελληνες εχει και παρεα δεν εχω βρει ακομα. Ειναι κομοπολη κ δεν εχει .Στο σχολειο κααπως τα παω καλυτερα φετος συμμετεχω στο μαθημα καταλαβαινω παρα πολλα και εχω αρχησει και μιλαω σιγα σιγα αλλα νιωθω πως οτι κανω ειναι αχρηστο . Ολα ειναι πολυ βαρετα και ειδικα οταν εχεις και τετοιο κυρηγμα και γκρινια απο τους δικους σου καθε μερα κατανταει ανυποφορη η ρουτινα .Σπιτι σχολειο μαγαζι σπιτι. Κανω πραγματα που και πο για να ξεχνιεμαι πηγαινω στη πολη , στη βιβλιοθηκη , διαβαζω , μουσικη βολτα με το ποδηλατο , ζωγραφιζω (και καλα οπως μ λενε
 
 
 
 
Scroll to top icon