10.3.2015 | 02:45
Πάμε για γάμο αλλά...
Είμαστε 10 χρόνια μαζί, δε μαλώνουμε ταιριάζουμε, καλός χρυσός τον αγαπάω και μάγαπάει, ποτέ δεν έκανα κάτι με κάποιον ούτε σκέφτηκα.Συζητάμε σιγά σιγά για γάμο το καλοκαίρι ή Φθινόπωρο...Νιώθω να πνίγομαι ξαφνικά, βαριέμαι, θέλω να ζήσω τη ζωή που νομίζω δεν έζησα, ήταν ο πρώτος μου και μοναδικός. Νιώθω απίστευτη μονοτονία και ρουτίνα ξαφνικά. Τι να του πω και πως; Δεν θέλω να τον πληγώσω. Δεν υπάρχει άλλος, απλά νιώθω σαν ένα πουλί που δεν έχει φτερά να πετάξει και δεν θα πετάξει ποτέ ξανά.Ώρες ώρες θέλω να φύγω μακριά αλλά μετά λέω πως θα αντέξω χωρίς αυτόν δίπλα μου; Πλεόν δεν είναι απλά ένας σύντροφος αλλά τα πάντα μου, ο φιλος μου, ο αδερφός ο πατέρας μου αλλά ξαφνικά συνειδητοποίησα πως η κάψα και ο έρωτας έχουν σβήσει, υπάρχει αγάπη ναι, αλλά καθόλου φλόγα και επιθυμία για σεξ.Συγνώμη αγάπη μου δε ξέρω πως να το χειριστώ, δε θέλω να σε χάσω.Ίσως να έκανα ένα διάλειμμα; Τι κάνεις όταν αγαπάς κάποιον πιο πολύ και απο τη ζωή σου, δεν θέλεις να τον χάσεις αλλά δεν νιώθεις έλξη πια;Τι να φταίει; Τι να κάνω; Βοηθήστε με!
