ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και κάποιες φορές, έρχονται εκείνα τα βράδια που με πιάνουν τα κλάματα, που νιώθω αυτό το σφίξιμο στο στήθος, αυτή την ένταση, το “θηρίο” που θέλει να ελευθερωθεί και να ουρλιάξει τόσο δυνατά, μέχρι να εξαφανιστεί. Αυτές τις ώρες είναι που θέλω να βγω έξω στο δρόμο, να περπατήσω στο κρύο, να ανέβω στην ταράτσα κάποιου κτιρίου και να χαζεύω τα φώτα της πόλης. Να ακούω τους ήχους μακρινούς, σχεδόν ανύπαρκτους.Να κοιτάζω τον ουρανό και το φεγγάρι, καθώς διαδέχεται τον ήλιο.Να με βρει το ξημέρωμα εκεί, να χαζεύω την πόλη καθώς ξυπνά.Να κλείσω τα μάτια, να πάρω μια βαθιά ανάσα και να αφήσω τις πρώτες ακτίνες να μου ζεστάνουν το πρόσωπο.Τόσο απλά πράγματα που μπορούν να μας φτιάξουν τη μέρα, τη βδομάδα, να μας δώσουν πνοή και ζωή στην βαρετή καθημερινότητα, που όμως δεν τολμάμε να κάνουμε, δεν βρίσκουμε το χρόνο, τη διάθεση , τον αυθορμητισμό , το κουράγιο, αν θέλεις να ξεβολευτούμε από τη ρουτίνα και την τήρηση της “σειράς” μας.