17.12.2015 | 14:56
Κάπως έτσι. ☻
Περιφερειακός δρόμος Θεσσαλονίκης, 12:00 το πρωί. Τέρμα το γκάζι. Το ραδιόφωνο στη διαπασών να παίζει τιτανομέγιστο Τερζή. Οι οδηγοί από τα ελάχιστα διερχόμενα αυτοκίνητα με κοιτάζουν περίεργα. Τους γράφω στο γνωστό σημείο και συνεχίζω να κοπανιέμαι και να ανεβάζω την αδρεναλίνη μου, πατώντας κι άλλο το γκάζι. Εν τέλει, φτάνω στον προορισμό μου. Βλέπω το πιο όμορφο πρόσωπο του κόσμου. Με τρατάρει ένα φρεσκότατο σοκολατένιο μελομακάρονο και η μέρα συνεχίζεται...
