ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

συναντησα τον κρυφο καημο μου τυχαια καπου και τον ρωτησα: τι κανεις; Περιμενα να μου απαντησει οπως ολοι τυπικα απαντανε, με ενα καλα, ή μια χαρα, εσυ; Με αιφνιδιασε. Γιατι μου απαντησε με απολυτη ειλικρινεια και με αφησε μαλακα. Moυ εκανε: Δεν ημουν καλα για αρκετο καιρο αλλα τωρα ειμαι καλυτερα. Καταπια τη γλωσσα μου, ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει. Ειχε παει καιρος που ειχαμε αποξενωθει, δε μαθαινα νεα του. Εγω ημουνα καιρο ρακος. Δεν ηξερα τι εννοουσε ακριβως με αυτο. Τα ειχε φτιαξει προσφατα με μια κοπελα. Δεν την ειδα εκει, οποτε υπεθεσα πως χωρισανε. Απλα δεν ηθελα να ακουσω, δεν ηθελα να ξερω. Με πονουσε η σκεψη οτι μπορει να πονουσε για αλλην ενω εγω για αυτον τοσο καιρο. Ηθελα να μαθω, ηθελα να του συμπαρασταθω, αλλα δεν τολμουσα να κανω κινηση, φοβομουνα τι θα μαθαινα. Αλλα με αφοπλισε η ειλικρινεια του. Δεν συναντας τοσο αληθινους ανθρωπους συχνα. Ανθρωπους που εχουν τοσο αμεση επαφη με τα αισθηματα τους, και μπορουν να εκφρασουν ακριβως πως νιωθουν. Δεν ειναι ενας συνηθισμενος ανθρωπος. Να μην το ξεχναει αυτο.