ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

στο σχολειο, ειχα πεσει και γω θυμα bullying επειδη υπηρξα και γω ο φυτουκλας της ταξης, και ειχαμε στην ταξη μαζεμενα πολλα κελεπουρακια, γκομενες και πρεζονακια. Η μια μαλιστα που μου το επαιζε κολλητη, τα ειχε με ενα πρεζονι, που οι φιλοι του μου καναν τη ζωη κολαση, και αυτη χασκογελουσε και απολαμβανε το θεαμα, αντι να παρεμβει και να με υπερασπιστει. Εβγαζε κρυφα κομπλεξ δηλαδη απεναντι μου. Μετα απο χρονια προσφατα με εψαχνε και ηθελε να τα ξαναπουμε, με ειχε πεθυμησει καλε. Εσβησα κατευθειαν το κινητο και αυτηνης και καθε αλλης που θελει να με δει για να θυμηθει τα παλια και να ξαναγελασει εις βαρος μου. Εγω στη ζωη μου προχωρησα, εχω ξεπερασει εκεινες τις καταστασεις, αλλα δεν επιστρεφω σε σκαρτους ανθρωπους, ουτε καν για να συγκριθω μαζι τους και να τους αποδειξω οτι εγινα κυκνος, δεν ειναι καλλιστεια η ζωη, η ζωη ολους μας γαμαει αναποδα, ακομα και αυτους που φαινονται πετυχημενοι. Μηδενα προ του τελους μακαριζε. Και δεν εχω να αποδειξω τιποτα και σε κανεναν. Εγω μια ζωη ειχα χαραγμενη τη δικη μου πορεια και δε με ενδιεφεραν οι αλλοι. Ας κανουν ο,τι θελουν και ας πετυχουν και στη ζωη τους αν αξιζουν ο καθενας στο χωρο του, γιατι οχι, εμενα ηθελα να με αφησουν ησυχη, τιποτα αλλο δεν ηθελα ποτε απο κανεναν. Και τωρα που δε θελω να τους δω, δε ριχνω καταρες, απλα δε με αφορουν και δε γυριζω σε τελειωμενες καταστασεις. Αν θελαν τη φιλια μου, ας αποδεικνυαν με τη συμπεριφορα τους οτι την αξιζανε και τοτε και ολα αυτα τα χρονια που ηταν απωντες.Που λετε, ηταν κι ενας, ο φοβος και ο τρομος του σχολειου, πρεζονι κι αυτος, και με απειλουσε με χαριτωμενιες χοντροκομμενες, για τη ζωη μου και τετοια. Κανεις φυσικα δεν επαιρνε θεση γιατι ολοι φοβουνταν.Ολα αυτα στο Γυμνασιο. Στο Λυκειο "γλιτωσα" απο αυτες τις καταστασεις γιατι αυτα τα παιδια που μου καναν τη ζωη κολαση δε συνεχισαν στο Ενιαιο Λυκειο. Καποια μερα μετα απο χρονια και πινοντας καφε εξω αν θυμαμαι καλα ηρθε ενας παλιος συμμαθητης εκει που ημασταν με μια αλλη κοπελα και εκει που τα λεγαμε, μας λεει οτι ο ταδε, ο παλαι ποτε φοβος και ο τρομος του σχολειου, εφυγε απο ναρκωτικα. Νεο παλικαρακι δυστυχως... Και ηταν μες στην τρελη χαρα που ο αλλος εφυγε. Και μας το ειπε γιατι νομιζε οτι θα χαιρομουν και γω. Και του απανταω, σοβαρα μιλας; Nα χαρω με τι; Mε τη δυστυχια του αλλου; Εγω δεν ειχα ποτε κανενα προσωπικο προβλημα μαζι του ουτε ηθελα να παθει κατι κακο, να με αφησει ησυχη ηθελα απλα. Καταλαβες; Aυτοι ειμαστε. Θρασυδειλοι οταν ειναι να παρουμε θεση, γιατι αυτος ο συμμαθητης μου ηταν κοτουλα μεγαλη και δε μπορεσε ποτε να υψωσει το αναστημα για να υπερασπιστει καποιον οταν εβλεπε οτι αδικουνταν. Θρασυδειλοι, και περιμενουμε στη γωνια τον αλλο, για να χαρουμε μολις αυτος δυστυχησει. Ξερω, πολυς κοσμος ειναι ετσι.Ειναι μικροπρεπεια, καταλαβετε το. Δε θα πρεπε να μας αφορα τι συμβαινει στον αλλο. Και να ξερετε πως η ζωη ολους μας γαμα αναποδα, κανενας δεν τη γλιτωνει, οποτε μη χαιρεστε με την κακη καταληξη του αλλου, θα ρθει και η σειρα σας/μας. Η ζωη μας γαμα, και οχι απλα μας γαμα, αλλα το κανει και οχι με αντικειμενικα κριτηρια με βαση την αξια του καθενος. Ο καλυτερος, πιο ενσυνειδητος ανθρωπος που εχω γνωρισει εφυγε πολυ νεος δυστυχως, στο ανθος της ηλικιας του. Και πολλοι ακομη νεοι αξιολογοι ανθρωποι πανω στο ανθος τους. Το τελος μας δεν καθοριζει την αξια μας, ουτε και η καταληξη μας στη ζωη. Οταν εμεις κανουμε σχεδια ο Θεος γελα μαζι μας.