ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την τελευταία μερα που εφευγα.. Αφηνοντας δουλεια, ομορφες εμπειριες και έχοντας δεθει με ανθρωπους ακόμα κ με το μερος.. Την τελευταία μερα λοιπον, λιγο πριν παρω το λεωφορείο για το λιμανι.. Με την βαλιτσα στα χερια σταματησα σεναν πεζόδρομο. Μια κοπελα τραγουδουσε με την κιθαρα της. Καθησα σενα παγκάκι .. Διπλα μου καθοταν μια γυναικα γυρω στα 50. Εγω χαμενη.. Πλημμυρισμενη απο συναισθηματα απολαμβανα τη στιγμή, την κατάσταση, τη μουσικη... Εκλαιγα τοσο πολυ!!!!! Καποια στιγμη σηκωθηκα και ζητησα απτο κοριτσι να πει ενα τραγούδι το τζολιν... Οταν επεστρεψα στο παγκακι συνεχισα να κλαιω.. Και η γυναικα διπλα μου, μου ειχε πει: μην κλαις, εχεις νιατα τα χεις ολα! Δειχνοντας μου τον ουρανο το φεγγαρι. Αντιληφθηκα ότι λογω καποιου προβληματος δε μπορουσε να μιλησει φυσιολογικα. Κατι ειχε η φωνη της. Ανταλλαξαμε τοσο ομορφες και αληθινες κουβεντες. Σιγα σιγα σταματησα να κλαιω... Αμέσως στα ματια μου εγινε τοσο δυνατη η στιγμή , λιγο το προβλημα της λιγο η φιλοσοφια μου περι ζωής με εκανε να καταλαβω για ακομη μια φορα τα σημαντικα, η καθε εμπειρία κατι σου προσφερει.. Μια υπεροχη επαφη που δεν θα ξεχασω ποτε! Φευγοντας ανταλλαξαμε ευχες κ βαθια χαμογελα!!!