ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, λοιπόν. Είμαι 20 κι άρχισα να έχω αραίωση σε όλο το πάνω μέρος του κεφαλιού από την δευτέρα λυκείου (λόγω κληρονομικότητας, άγχους και στεναχώριας). Ήταν τόσο εμφανής που τα χαμένα στο σχολείο με δούλευαν, άλλα εμένα δεν με ένοιαζε καθόλου. Μόνο τα σαμπουάν άλλαξα για ένα διάστημα, αλλά δεν είδα αλλαγή, οπότε απλά το αποδέχθηκα. Το αποτέλεσμα; Ω το αποτέλεσμα! Κάποια στιγμή, πριν από αρκετούς μήνες, αποφάσισα να μάθω να κουρεύομαι μόνος μου για λόγους ανεξαρτησίας, οικονομίας και χρόνου. Αφού έμαθα, πειραματίστηκα κι ανακάλυψα ότι, έτσι κι αλλιώς, το πολύ κοντό μαλλί μου πηγαίνει. Λοιπόν, λοιπόν, σήμερα είναι λίγες οι τρίχες που καλύπτουν το επάνω μέρος του κεφαλιού μου, αλλά υπάρχουν σε ολόκληρο από αυτό, κι είναι κοντές, όπως άλλωστε κι οι μη αραιές, πλαϊνές και πίσω. Το αποτέλεσμα με έχει κάνει πολύ πιο ελκυστικό και σίγουρα κανείς δεν μου λέει μαλακίες! Μόνο καμιά πλάκα κάνω εγώ, μαζί με κάποιους καθηγητές του πανεπιστημίου, που είναι κι αυτοί αρκετά καραφλοί (είμαι ο μόνος φοιτητής με τέτοιο κεφάλι, στο έτος μου τουλάχιστον). Όταν καραφλιάσω εντελώς στο πάνω μέρος, ίσως ξυρίσω και τα πλαϊνά και τα πίσω, ίσως κι όχι. Μπορεί εντελώς καραφλός να είμαι ακόμα καλύτερος. Λοιπόν, λοιπόν. .. αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν είναι ανάγκη να έχουμε όλοι μαλλιά. Κάποιοι έχουμε περισσότερη τεστοστερόνη, κι ίσως πρέπει να καταλάβετε ότι έχουμε και πλεονεκτήματα κι ότι πρέπει να το ψάχνετε κι αλλιώς το πράμα. Και ναι, έχω και κοιλίτσα (μικρή, όμως, και δεν πολυφαίνεται) την οποία κάποια στιγμή θα χάσω, κι έχω και τρίχες στην πλάτη (είπαμε, πολλή τεστοστερόνη), αλλά αυτές τις τριμμάρω γιατί θεωρώ άκομψο να μην υπάρχει τρίχα. ΥΓ: Μετά τα τελευταία, φοβάμαι μην με δείρουν, θεωρώντας με ακροδεξιό, επειδή είμαι κοντοκουρεμένος...