ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατι για κάποιους ανθρωπους είναι τοσο δυσκολο να προχωρήσουν; θελω να πω, γιατι μένουν εκει στάσιμοι; ακομα και οταν ολα εχουν χαθεί! Ειμαι ενα απο αυτα τα ατομα και δε μπορώ να το καταλαβω! Δε βρίσκω καποια λογικη και ειμαι ατομο της λογικης! Μπορει να λεω οτι ολα ειναι καλα και κανω πως δεν νιωθω τιποτα αλλα τον εαυτο μου δε μπορώ να τον ξεγελασω! Δε μου εχει ξανά τύχει! Οταν χώριζα ποτε δεν εμενα εκει! Ημουν πολυ δυνατη! Μου κανει τρομερη εντυπωση ποσο πολυ μπορει να πονεσει ενας ανθρωπος απο έναν χωρισμό! Λιγα χρόνια πιο πριν και να μου το ελεγαν θα υποστηριζα οτι υπερέβαλαν! Μα τωρα αισθανομαι πως ειμαι καταβεβλημενη! Περασε ενας μηνας και κατι...ολα αλλαζουνε και τιποτα δε μένει! Αλλα πως κανεις μια καρδια δυνατη παλι; στη σκεψη και μονο μιας καινουργιας γνωριμίας τρελαινομαι! Με εχει τρομοκρατήσει η τελευταια μου εμπειρία και ειλικρινά οσο και αν σκέφτομαι οτι ο ερωτας ειναι ενα υπεροχο συναίσθημα, αλλο τοσο τριγυρίζει στο μυαλο μου ο πονος που νιώθω ακομα και τωρα και αληθεια δε μπορω να ξανα μπω σε διαδικασία να δώσω τοσα σε εναν ανθρωπο! Εμεινα με τιποτα κι ομως τα παω πολυ καλα πλεον! Αρχισα να βγαινω, να τρωω (ειχα φτασει σε πολυ άσχημο σημείο να μη τρεφομαι καν με αποτελεσμα να λιποθυμω, ναι ξερω πολυ ακραίο και ντρεπομαι που ειχα φτάσει σε αυτο το σημείο) να περναω ομορφα, να ταξιδευω μα καθε φορα που βλέπω πραγματα που καναμε μαζι ή πραγματα που μου τον θυμίζουν βυθιζομαι σε μια αδιανόητα μεγαλη θλίψη! Ξερω πως ενας χωρισμός θελει τον χρονο του μα βλεπω αυτον και το ποσο καλα το εχει ξεπεράσει και ποναω ακομα περισσότερο!