10.11.2013 | 05:03
Καρντάσι ξέχασα να σου πω αυτός για τον οποίο μιλούσαμε χτες σε κάποια φάση που άργησα να πάω να τον βρω
έβαλε να με πάρουν τηλέφωνο και με ρώτησε αν τον αγαπάω και γιατί αργώ να πάω κοντά του και έλιωσα.Αυτός ο φόβος και ο πόνος πού τελειώνει;Πώς θα ρθει εκείνη η μέρα που λέγαμε,που πριν δυο χρόνια τη σκεφτόμουν με αδιαφορία όπως είπες κι εσύ;Λιώνω και σαπίζω με τελειώνει αυτή η κατάσταση και εγώ κρατιέμαι και σφίγγω τα δόντια από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης για να μην καταρρεύσω και μισώ και αγαπώ πιο δυνατά από ποτέ και αγωνίζομαι και χάνομαι και προσπαθώ να μην παίρνω βαρέως παρά μόνο όσα μπορούν να μας βλάψουν και είμαι έτοιμη να εξολοθρεύσω κάθε δυνατό κίνδυνο που πλησιάζει και δεν φοβάμαι για εμένα αλλά για όσους θα έρθουν με δούρειο ίππο και είμαι εκεί προστάτης και οδηγός και αναπολώ τα χρόνια της ανεμελιάς που τελείωσαν και κάνω το σταυρό μου και λέω πως για χάρη ετούτης της πανέμορφης ζωής που μου δόθηκε θα συνεχίσω και πάλι λιποψυχώ και πάλι φοβάμαι και πάλι επιτίθεμαι στον κάθε κίνδυνο που μας πλησιάζει,να μην ζυγώσει και θέλω να αναπνεύσω και δυσκολεύομαι και το παίζω τρελοκομείο και γίνομαι δράκος και τρώω από τις σάρκες μου και δεν απολαμβάνω τις μικρές καθημερινές χαρές μα ευτυχώς ακόμα τους ανθρώπους που αγαπώ και δεν λυτρώνομαι και το μαρτύριο δεν τελειώνει και θέλω να εξαφανιστώ μα στέκω,όχι για εμένα αλλά για όλους σας.