15.6.2012 | 13:52
κατάντια
ΉΜΟΥΝ μετρημένη ,συγκρατημένη και σοβαρή κοπέλα πως εγώ κατάντησα να κρέμομαι στο αν θα με βάλεις ονλαιν σε ενω κωλο φβ (και ας ακούγεται γελοίο ναι το ξέρω οτι υπάρχουν και τα τηλέφωνα..σε πήρα και τι κτλβα..;;;;),δε ξέρω πως τα κατάφερες.Και να με κάνεις να απορώ ,να παραπονιέμαι και να νευριάζω γιατί να με ξεγράψεις έτσι απλά μετά από τόσο καιρό.Πώς κατάφερες να με κάνεις να κλάψω όταν δεν δάκρυσα ουτε για πλάκα για κάποιον προηγούμενο.Να πεις ότι είχαμε και τίποτα σοβαρό..Πώς τα κάταφερες να με νοιάζεις ,μια χαρά ΉΜΟΥΝ αναίσθητη.Νιώθω κάτι, καλύτερα από το τίποτα μάλλον.Και μάλιστα μέσα στον έρωτα μου έχω και μια έντονη ανάγκη σα να θέλω να σε σκυλοβρίσω και να σε σπάσω στο ξύλο.Είσαι και πολύ τιτανομέγιστος μαλάκας (ας ήσουν τουλάχιστον δικός μου μαλάκας ,μαλάκα!!) Υ.Σ. Το ξύλο θα στο χρωστάω όταν και αν ποτέ σε ξαναδώ...