ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Λοιπόν, εδώ και περίπου 10 μήνες έχω σχέση με ένα παιδί στην ηλικία μου. Είμαστε 17 και οι 2. Με αγαπάει πολύ όπως και εγώ. Το πρόβλημα είναι ότι με καταπιέζει σε πολλά πράγματα. Δηλαδή, θα θέλω να πάω κάπου με τις φίλες μου και να μην με αφήνει να πάω επειδή άλλες φορές που πηγαίναμε θα γινόταν όλο και κάτι, όπως το να έρθει ένα αγόρι στην παρέα, εξηγούσα ότι δεν έφταιγα εγώ που ερχόταν και μου έλεγε οτι έφταιγα που δεν έφυγα επειδή ήρθε, και γενικά τέτοια πράγματα. Είναι βλακείες το ξέρω αλλά γίνονται, και πιστέψτε με, δεν είναι λόγω ηλικίας. Γενικά έχει παλιά μυαλά σε πάρα πολλά θέματα, δύσκολο να του τα αλλάξω. Κάνω προσπάθειες αλλά δεν βγαίνει τίποτα. Υπάρχουν και άλλα διάφορα μικρόπροβλήματα που προσπαθώ να μην τα παίρνω σοβαρά και λέω ότι θα όλα θα φτιάξουν. Επίσης, δεν μου έχει πάρει ποτέ κανένα δώρο, μόνο εγώ στα γενέθλια του. Σε καμία μα καμία περίπτωση δεν το λέω ότι με πειράζει, ποτέ δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο διότι δεν είμαι τέτοιος τύπος και δεν έχουν καμία σημασία για εμένα αυτά, απλά το αναφέρω για να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Αν και αυτό με τα δώρα πιστεύω ότι το κάνει επειδή ντρέπεται να πάει να ψωνίσει κάτι ή μπορεί να μην του μένουν χρήματα. Δεν σέβεται αυτά που λέω, αυτά που θέλω, αυτός έχει πάντα δίκιο, και συνέχεια φταίω εγώ για τα πάντα που γίνονται αιτία και τσακωνόμαστε. Έχω σκεφτεί να του πω να χωρίσουμε για να βρει αυτό ακριβώς που ψάχνει, (γιατί εγώ δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα) αλλά μετά σκέφτομαι ότι σίγουρα θα το μετανιώσω γρήγορα γιατί είναι και η 1η μου σχέση, και έχουμε δεθεί πολύ και πιστεύω θα είναι δύσκολο και για τους 2 μας. Επίσης και κάτι άλλο άκυρο με αυτό, όλοι μου λένε να διαβάζω να δώσω πανελλήνιες, να περάσω σε μια σχολή, αλλα νομίζω πως να αποτύχω σε όλα. Νιώθω εδώ και καιρό πως δεν μπορώ να επικοινωνήσω με κανένα, ότι κανείς δεν νοιάζεται, ότι όλα μου πάνε στραβά, δεν λέω έχουν και οι υπόλοιποι τα προβλήματα τους και το καταλαβαίνω απόλυτα απλά νιώθω ότι δεν έχω την σημασία που είχα παλιά, από αδέρφια, γονείς, φίλους, συγγενείς και αισθάνομαι κάπως άσχημα. Όλα αυτά, και τα πρώτα και αυτά εδώ, με στεναχωρούν και κάθε που θα τα σκεφτώ, ( που τα σκέφτομαι συχνά) κλαίω και στεναχωριέμαι. Τα θεωρείτε σοβαρά προβλήματα; Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι με σοβαρότερα, απλά ο καθένας έχει τα δικά του και δεν συγκρίνονται με κανενός.