ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το θέμα αυτό έχει συζητηθεί αρκετές φορές αλλά θα ήθελα τις πολύτιμες γνώμες σας, διότι η συγκεκριμένη περίπτωση είναι λίγο ιδιαίτερη.Το πρόβλημα έχει να κάνει με μια φίλη μου, η οποία δεν καταλαβαίνει πως αρκετές φορές γίνεται πιεστική και αδιάκριτη!! Σπουδάζουμε στο εξωτερικό το ίδιο αντικείμενο στο ίδιο πανεπιστήμιο και ξεκινήσαμε να κάνουμε στενή παρέα εδώ και 1,5 χρόνο περίπου. Στην αρχή ήταν όλα καλά. Την φιλοξενούσα σπίτι μου κι εκείνη στο δικό της όταν βγαίναμε και ήταν πολύ αργά και δεν είχε συγκοινωνίες, πηγαίναμε μαζί σε διάφορες εκδηλώσεις, βόλτες, τη βοηθούσα όταν είχε τυχόν δυσκολίες, προβλήματα κτλ. γνώρισα την οικογένειά της και γενικά αν και δεν μπορώ να πω πως πάντα περνούσα τέλεια, ως επι το πλείστον είχαμε πολύ καλές στιγμές. Τον τελευταίο καιρό όμως κάποια πράγματα που κάνει δεν μου αρέσουν καθόλου. Γίνεται πολύ πιεστική για να πηγαίνουμε π.χ. εκδρομές, να κάνουμε πράγματα μαζί ακόμα κι όταν εξηγώ πως δεν με ενδιαφέρουν ή δεν έχω χρόνο, και όταν της πω οτι δεν μπορώ ζητάει να μάθει το λόγο - πολλές φορές γίνεται αδιάκριτη. Ακόμα και σ'αυτές τις περιπτώσεις που αρνούμαι να δώσω λεπτομέρειες αντί να καταλάβει την αδιακρισία της και γενικότερα πως όταν προτείνεις κάτι και κάποιος λέει όχι, είναι οχι, το παίρνει προσωπικά και ρίχνει σε εμένα το φταίξιμο μιας "κακής συμπεριφοράς". Ζητάει συνέχεια επιβεβαίωση και προσοχή και κάνει σαν μωρό αλλά ακόμα κι αυτό όταν της το εξηγώ το παίρνει προσωπικά και μου ρίχνει το φταίξιμο. Ηθελε να έρθει στην Ελλάδα για διακοπές το καλοκαίρι και να την φιλοξενήσω σπίτι μου για κανένα μήνα. Ευτυχώς το απέφυγα έως τώρα αλλά η ιδέα ακόμα υπάρχει χωρίς καν μάλιστα να ρωτήσει. Μιμείται σχεδόν ό,τι κάνω και πολλές φορές ενστικτωδώς δεν έχω καλό προαίσθημα για τον χαρακτήρα της, παρ'όλο που γενικότερα δεν μου έχει φερθεί άσχημα (αν εξαιρέσεις ενα μικρό ποσό δανεικά κι αγύριστα που με χάλασαν τελευταία). Αυτήν την περίοδο έτυχε να δουλεύουμε στον ίδιο χώρο. Κάποια στιγμή έμαθε πως ήμουν άρρωστη και δε θα πήγαινα στη δουλειά και με πήρε τηλέφωνο. Ομως ο λόγος βασικά ήταν οτι θα ερχόταν την επομενη απ'το σπίτι μου να με επισκεφτεί για να δει τι κανω. Αρνήθηκα ευγενικά και εξήγησα ότι δεν είμαι σε κατάσταση να μαζεύω το σπίτι και να δέχομαι επισκέψεις με πυρετό (!) και εκείνη επέμενε. Εκανε και τις δύο φορές σαν να μην το άκουσε. Δε λεω είναι καλό να εχεις φίλους να σε νοιάζονται, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση νοιώθω να πνίγομαι! Δε γουστάρω ρε φίλε και στην τελική όταν λέω όχι, είναι όχι και δε σε αφορά! Προσπαθώ εδώ και καιρό να απομακρυνθώ αλλά δεν κατάφερα και πολλά.Επειδή γενικότερα είμαι ευθύς χαρακτήρας ξέρω ότι αν μιλήσω ανοιχτά θα είναι μια και καλή και θα είναι οριστικό. Αισθάνομαι άβολα πλέον με την παρέα της,δεν θέλω να ξέρει λεπτομέρειες για μένα και γενικά δεν με καλύπτει, αλλά δεν μου πάει να της πω και "ξέρεις δε μου κανεις πια, μου εσπασες τα νεύρα, αντε γειά!".Δεν θέλω να μαλώσω μαζί της γιατι θα την συναναστρέφομαι αναγκαστικά στους ίδιους χώρους συνέχεια και μετά το κλίμα θα είναι περίεργο. Είναι κριμα που συμβαίνει αυτό και θα ήθελα να βρω μια λύση προτού γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Τι να κάνω;;