ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παράξενο πως μια κατάρα μοιάζει ώρες ώρες με ευλογία. Παράξενος ο κόσμος σου κι ακόμα πιο παράξενη εγώ που μπήκα, μα δε κατάλαβα ποτέ από που.Δεν είδα να μου ανοίξει πόρτα, μήτε θυμάμαι να σκαρφάλωσα σε παράθυρο ποτέ.Τον ήλιο ανάμεσα σε τοίχους βρήκα, το δάκρυ σε ακριβό ποτήρι ήπια. Πόσο σε θέλω, δε θα μάθεις ποτέ μιας και δε μπορώ να στο εξηγήσω, δεν ξέρω με τι λόγια να το πω. Μόνο όταν φιλάω τα δυο σου χείλη κι έχω τα μάτια μου κλειστά, μπορώ κι εγώ να το κατανοήσω, αλλά το στόμα μου σιωπά για να συνεχίσει να σε φιλά. Αγάπη μου κατάρα είσαι κι ευλογία, από εκείνες που δε περίμενα ποτέ.