ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών. Αν με δεις με την πρώτη ματιά θα πεις ότι είμαι μια σχετικά δυναμική νέα κοπέλα που πάνω κάτω ξέρει τι κάνει. Έχω τους φίλους μου, την σχέση μου, την σχολή μου, τα χόμπι μου και όλα καλά. Το θέμα είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ζω με το βάρος του ότι δεν νιώθω αρκετή και μόνιμα πιστεύω ότι κάτι πάει στραβά μαζί μου. Δεν πιστεύω στον εαυτό μου με απότελεσμα να αγχώνομαι, να αμφισβητώ τα πάντα και να κάνω πολύ αρνητικές σκέψεις. Θεωρώ ότι αυτό άρχισε από όταν ήμουν παιδάκι που έτρωγα μόνιμα πόρτα από τα άλλα παιδάκια. Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, την έβγαλα έτσι να αναρωτιέμαι τι το τόσο απωθητικό έχω και κανείς δεν θέλει την παρέα μου. Έπειτα έκανα μια τέρμα αποτυχημένη σχέση με ένα άτομο που δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα και δεν την διέκοπτα γιατί μου έδινε αυτό που είχα συνηθίσει απόρριψη και ένα περιβάλλον που με κάνει να νιώθω ανεπαρκής. Πλέον θεωρώ ότι έχω μάθει να κάνω κάλες επιλογές. Ακολουθώ αυτό που μέσα μου θεωρώ σωστό και όλα γύρω μου έχουν φτιάξει. Έχω την τάση να υπεραναλύω και να φτιάχνω προβλήματα μόνη μου , αλλά πλέον διακρίνω πότε φταίω εγώ και πότε οι άλλοι και δρω λογικά. Απλά είναι μέρες που βασανίζομαι και που νιώθω κενό. Ξέρω ότι δεν φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας, αλλά ότι το πρόβλημα είναι μέσα μου. Πίστευα ότι πλέον έχω λύσει τα θέματα μου, αλλά από τότε που γνώρισα το αγόρι μου και πέρασα κάποιον καιρό μαζί του ήρθαν ξανά στην επιφάνεια. Τον θαυμάζω απεριόριστα και είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και αυτός μαζί μου αλλά ώρες ώρες νιώθω ότι δεν του αξίζω. Είμαι αρκετά καλή σύντροφος και φροντίζω όσο μπορώ να του προσφέρω ότι περισσότερο μπορώ όπως και εκείνος, ξέρω ότι δεν έχει και κανένα παράπονο λοιπόν. Απλά ώρες ώρες νιώθω ότι δεν αξίζω αγάπη άρα δεν μπορώ να εισπράξω την απεριόριστη αγάπη που μου δίνει. Από τον πρώτο μήνα μου έλεγε ότι δεν πιστεύω αρκετά στον εαυτό μου αλλά δεν έβλεπα τι εννοεί. Πλέον το βλέπω ολοφάνερα και θέλω τόσο πολύ να βελτιωθώ. Γενικά όλα γύρω μου είναι ιδανικά και νιώθω σαν να είμαι στην πηγή και να μην μπορώ να πιω νερό. Θέλω τόσο πολύ να γίνω καλύτερη με την έννοια του να αρχίσω να πιστεύω σε μένα και να μάθω να με αγαπάω ώστε να μπορώ να αγαπάω περισσότερο και τους αγαπημένους μου. Θέλω να φύγει από πάνω μου αυτή η αίσθηση του ότι είμαι υποδεέστερη σε σχέση με τους γύρω μου και ότι κάτι μαζί μου πάει στραβά. Αντικειμενικά μια χαρά άτομο είμαι και μια χαρά αρκετή είμαι, το θέμα είναι πως τα νιώθω έτσι έχει γίνει πλέον μια κακή συνήθεια. Δώστε μου συμβουλές στο πως μπορώ να το ξεπεράσω.