7.1.2014 | 22:52
Κατάθεση σκέψης
Δεν αντιλέγω, καλός ο έρωτας και οι σχέσεις, αλλά θα ήθελα να επισημάνω κάποια -αρνητικά κατ' εμέ- θέματα:1) "Θεοποιούμε" τον άλλον ή την άλλην μη γνωρίζοντας, σε πολλές περιπτώσεις, το πραγματικό ποιόν τους με τελικό αποτέλεσμα να πληγωθούμε εφόσον αποδείχθεί -συνήθως εκ των υστέρων- οτι απλά κάναμε μια επιπόλαιη επιλογή. 2) Πολλοί άνθρωποι έχουν τη σχέση ως αποκούμπι και προσκολλώνται στην κυριολεξία πάνω στον άλλον, προκαλώντας του ενα αίσθημα "πνιγμόνής". 3) Ενισχύεται ο εγωκεντρισμός μας πχ μπορεί να κοροϊδέψουμε/μειώσουμε άλλους ανθρώπους, μόνο και μόνο, για να μη ξενερώσουμε το "δικό μας ή τη δικιά μας". 4) Τοποθετούμε τον "άνθρωπό μας" ακόμα και πάνω από εμάς άρα εκουσίως αυτουποβιβαζόμαστε για χάρη του. Και ερωτώ: το "παν μέτρον άριστον" υφίσταται στις σχέσεις; Πάντως σε καμία περίπτωση δεν διατείνομαι οτι όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν τον κανόνα και μόνο.Να'στε όλοι και όλες καλά!