ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν εγώ θα σας μιλήσω για εμένα.Νομίζω ότι έχω κατάθλιψη, κάθε πρωί κλαίω, από τότε που έφυγα από δίπλα του, κάνω διάφορα σενάρια με το μυαλό μου και κλαίω, γενικά καταπιέζομαι. Έχω αφήσει τον εαυτό μου, έχω να ξυριστω ένα μήνα, εχα να βγάλω τα φρύδια μου κάτι εβδομάδες, και τα νύχια μου συνεχώς τα τρώω όταν κάνω μπάνιο κάθε μέρα δηλαδή. Δεν είμαι καθόλου καλά, νιώθω ότι έχω πρηστεί, πονάω συνεχώς το στομάχι μου και το κεφάλι μου και με πιάνουν ναυτίες. Ήμαστε σε απόσταση, εγώ στην πόλη μου, εκείνος στην δικιά του, σε 18 μέρες θα πάω να τον βρω, έχω να τον δω 3 μήνες. Εκείνος γενικά είναι ανρθωπος που δεν σκέφτεται πολύ, συνέχεια είναι έξω με παρεα, πάει σπίτι αργά το βράδυ, πίνει όλοι μέρα, άντε και να έχει γνωρίσει και κανένα γκομενάκι. Δεν είμαι καθόλου καλά, έχω χάσει την πίστη μου για τους ανθρώπους και πάνω απ όλα για τον έρωτα, δηλαδή έτσι είναι ο έρωτας; Τόσο χάλια σε κάνει όταν το ταίρι σου φεύγει από δίπλα σου; Η μόνο εγώ είμαι τόσο υπερβολική και ανασφαλείς; Γιατί να είμαι έτσι; Γιατί να μην μπορώ να χαρώ ότι ένας άνθρωπος με έχει αγαπήσει κι εγώ να κάθομαι να χτίζω τοιχους από σκέψεις που όντως μπορούν να ισχύουν. Δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να σκέφτομαι, και τι να λέω. Όλο αυτό με κάνει να νιώθω νευρική, να σκευτομαι μόνο αρνητικα. Μήπως εκείνος τα έχει κάνει έτσι; Δεν ξέρω. Νιώθω πως θα μου βγει η καρδιά έξω απ' το πολύ ταρακουνημα.