ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τόση δόκιμη και κοινή λέξη. Όταν πήγα στην ψυχίατρο δεν περίμενα να μου πει ότι πάσχω από κατάθλιψη. Έπεσα απ τα σύννεφα. Χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη, όπως οι περισσότεροι, απλά-μεταφορικά-ανούσια.Κι όμως κάθε φορά που ξεστόμιζε αυτή τη λέξη...το κεφάλι μου βάραινε όλο και περισσότερο.Μου έγραψε αγχολυτικά/αντικαταθλιπτικά (xanax και zoloft). Μια αγωγή που πρέπει να ακολουθήσω αρκετούς μήνες και φυσικά με ψυχοθεραπευτική βοήθεια ψυχολόγου.Δεν κοιμάμαι.Δεν τρώω.Δεν συγκεντρώνομαι.Πλησιάζει η εξεταστική κι εγώ...Δεν βγαίνω πλέον καθόλου.Δεν χαμογελάω.Δεν γελάω.Δεν είμαι εγώ.Με φοβάμαι.Πού είμαι ρε γαμώτο? Πού είναι το αστείρευτο χιούμορ μου?Πού είναι το γέλιο μου?Πού είναι η ζωή μου?Κλαίω.Συνεχώς ξαπλωμένη.ΝΑΙ ΜΙΣΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ