ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα σε ένα πολύ όμορφο μέρος, στο κέντρο της Αθήνας, προσκεκλημένος ενός φίλου μου, για να πάρουμε μαζί πρωινό. Το μέρος ήταν απλά απίστευτο -ποτέ μου δεν είχα βρεθεί σε παρόμοιο μέρος και ούτε καν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν τέτοια μέρη στην Αθήνα- , το περιβάλλον άκρως πολυτελές, ωραίος κόσμος στα γύρω τραπέζια, το πρωινό απλά ''δεν υπήρχε'', που λέμε, όλα εύγευστα, φρεσκότατα και προσεγμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια και το προσωπικό άκρως φιλικό, εξυπηρετικό και ταυτόχρονα καθόλου ''δήθεν'' . Πραγματικά, απίστευτη αίσθηση. Και τώρα κάποιος ίσως πει: Έλα τώρα, ένα πρωινό ήταν, μην τρελαθούμε κι όλας''. Και όμως, μπορεί να ήταν ένα πρωινό, αλλά ταυτόχρονα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Και πάνω που τα σκεφτόμουν όλα αυτά, το άτομο με το οποίο είμασταν μαζί, μου είπε ότι ο ίδιος πηγαίνει πολύ συχνά και παίρνει πρωινό στο συγκεκριμένο μέρος, ενώ πολλές φορές πηγαίνει και για γεύμα ή για δείπνο. Οι τιμές του πρωινού απλά απλησίαστες, όσο για τις τιμές για ένα γεύμα ή ένα δείπνο, εκεί το πράγμα ξέφευγε εντελώς. Πέρασα απίστευτα όμορφα και όταν έφυγα, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Από την μία αισθανόμουν πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για την όλη εμπειρία, ταυτοχρόνως όμως, αναλογιζόμουν το πόσο όμορφα μπορούν να περνάνε κάποιοι, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, όπως και εγώ άλλωστε, δυσκολεύονται οικονομικά και δεν έχουν χρήματα για πολύ πιο απλά πράγματα. Κακά τα ψέματα, τα χρήματα μπορεί από μόνα τους να μην φέρνουν την ευτυχία, αλλά δεν θα παύσουν ποτέ να είναι απαραίτητο συστατικό της. Όταν έχεις την τσέπη γεμάτη, παίζεις άλλη μπάλα, όπως και να το κάνουμε. Απολαμβάνεις άλλη ποιότητα ζωής, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, ακόμα και αν πρόκειται απλώς για ένα πρωινό και όχι μόνο, φυσικά...