ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και κάνα χρόνο κάνω πολύ παρέα με ένα παιδί που γνώρισα στη σχολή. Δεσαμε πάρα πολύ γρήγορα και πραγματικά νιώθω ότι τον ξέρω χρόνια. Όταν τον πρωτογνώρισα ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση αλλά μέσα σε ένα εξάμηνο άρχιζε να καλυτερεύει. Από την αρχή της γνωριμίας μας μέχρι και σήμερα εγώ από την άλλη πλευρά είμαι χάλια μαύρα. Είχαμε βγει χθες το βράδυ μια βόλτα και τον ρώτησα πως κατάφερε και το αντιμετώπισε. Μου είπε ότι εκείνη την περίοδο έχασε τα πάντα, οτιδήποτε είχε νόημα για εκείνον και πλέον δεν έχει τίποτα να χάσει. Οτι έχοντας ζήσει το χειρότερο δυνατό σενάριο που ούτε μπορουσε να φανταστεί, δεν μπορεί να γίνει τίποτα χειρότερο, τίποτα δεν τον επηρεάζει πλέον. Πραγματικά με βοήθησε αυτό που είπε. Γιατί αν αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να ξεπεράσει αυτό που του συνέβη και να σταθεί στα πόδια του, αν χρησιμοποιήσω αυτό που βίωσα ως υπενθύμιση του ότι δεν χάθηκε ο κόσμος και ότι μπορεί να έγινε ότι έγινε αλλά αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι καλύτερα μπορώ να προχωρήσω και εγώ. Να χρησιμοποιήσω τις άσχημες αναμνήσεις με θετικό τρόπο.