ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μακαρίτισσα η μητέρα μου παλιά συζητούσε με μια πελάτισσα στο μαγαζί και της είπε η πελάτισσα ότι πήγαινε σε μαθήματα χορού για να καταπολεμήσει την κατάθλιψη. Και χόρευε λέει έντονα και δεν την ένοιαζε που την κοίταζαν οι άλλοι, αυτή έτσι εκτονωνόταν και δεν την κατέβαλλε η κατάθλιψη.και σκεφτείτε μιλάμε για παλιά.Πού να λέγαμε και για τη σημερινή εποχή, όπου μεγάλη μερίδα κόσμου νιώθει λύπη, μοναξιά και τέτοια άσχημα συναισθήματα.Και βλέπω μερικούς που ακόμα και τώρα κάνουν διαλογισμό, κάνουν μαθήματα αυτοβοήθειας, σεμινάρια πώς να νικήσουν το άγχος ή πάνε και χορεύουν αδέξια ή γράφονται σε ομάδες και ανεβάζουν ερασιτεχνικά έργα σε δημοτικά φεστιβάλ, χίλιες-δυο δραστηριότητες τέλος πάντων.Και βλέπω κάποιους που ας πούμε σε μαθήματα χορού ή τραγουδιού έχουν αδέξιο στυλ, δηλαδή ΄΄προδίδονται'' ότι κάτι βαθύτερο τους πληγώνει κι ότι μέσω της τέχνης καταπολεμούν την θλίψη τους και ψάχνουν διέξοδο.Δηλαδή να το πω αλλιώς. Όσο πιο κακή φωνή έχουν κάποιοι ερασιτέχνες τραγουδιστές, τόσο καλύτερη και πληγωμένη ψυχή έχουν κάποιες φορές. Συμβαίνει αυτό.Και σκέφτομαι ''αχ, γιατί τόση θλίψη στη γη;''Μη σχολιάσετε υβριστικά, δεν λέω κάτι κακό, πατήστε αν θέλετε ''δεν ταυτίζομαι'' αλλά μην μου κάνετε προσωπικό χαρακτηρισμό γιατί είμαι τελειωμένος φλώρος και πληγώνομαι.Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Υγεία και χαρά σε όλους.