ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτή η (ψεύτικη) θλίψη όταν κάποια/κάποια φεύγει από τη ζωή... Τι (απαίσιο) χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων. Κι όσο ζούσε, ούτε τον ξέραμε. Μπορεί να προσπερνούσαμε βιαστικά, να μην δίναμε σημασία, να ξέραμε λανθασμένα ή περιστασιακά πράγματα γι' αυτόν/αυτήν αλλά ποτέ δεν γυρέψαμε το βλέμμα μας να συναντηθεί με το δικό του/δικό της.Τελικά κάποιοι ίσως πρέπει να δείξουν με αυτόν τον σκληρό τρόπο, με τον θάνατό τους ότι υπήρξαν. Είναι σκληρό αλλά ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος επιλογής. Κρίμα.