ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θέλω να πω το όνομα μου λόγω του ότι ίσως αυτά να διαβαστούν από το λάθος άτομο. Ας πούμε λοιπόν ότι με λένε Άννα. Εγώ, λοιπόν, ζούσα τον απόλυτο έρωτα. Είμασταν μαζί κοντά δύο χρόνια. Όλα ήταν έτοιμα. Το σπίτι μας, η κοινή μας δουλειά και εν γένει η ζωή μας. Ο "Ανδρέας" για κάποιον λόγο αποφάσισε να τελειώσει εδώ αυτή η σχέση γιατί φοβόταν τη δέσμευση όπως μου είπε. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να το δεχτώ. Πόνεσα, έκλαψα, έχασα τον εαυτό μου, έπαθα νευρική ανορεξία και ύστερα από τη νοσηλεία μου αναγκάστηκα να σταθώ στα πόδια μου. Πλέον, είμαι υγιής. Γνώρισα κάποιον. Καλός;; Κακός;;; Δεν ξέρω! Ανθρώπινος όμως και ειλικρινής. Και ξαφνικά;;; Ω τι θαύμα. Ο Ανδρέας γύρισε και με ζητάει πάλι στη ζωή του. Παραλείπει να μου πει όμως πως κι αυτός τώρα πια έχει σχέση. Όταν το έμαθα, η μόνη του απάντηση ήταν " Αν μου πεις πως θες να είμαστε πάλι μαζί τη χωρίζω και είμαστε!!" Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση..... Πολλά παιρνούν από το μυαλό μου.... Τίποτα δεν πιάνει τόπο όμως....