ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρισα μετα απο 4,5 χρονια, μια ολοκληρη ζωη.. Τα πιο ευτυχισμενα χρονια της ζωης μου.Τα δακρυα στερεψαν πια, νιωθω απλα ενα βουβο κενο μεσα μου που μου στερει ακομα και το χαμογελο. Προσπαθω να μη γυρισω πισω γιατι ξερω οτι ετσι επρεπε να γινει. Οταν σε μια σχεση ξεθωριασουν τα εντονα συναισθηματα και μεινει μονο η αγαπη καλο ειναι να μην το τραβας απο τα μαλλια μεχρι να καταληξετε να κανετε πραγματα απο υποχρεωση, πραγματα που θα επρεπε να βγαινουν φυσικα.. Ομως, ειναι που δεν ξερω πια να ζω χωρις εκεινον.. Ειμασταν ενα και τωρα νιωθω κυριολεκτικα μιση. Στο κενο λοιπον, στο απολυτο τιποτα.Μακαρι να ερθουν καλυτερες μερες.