ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον σκέφτομαι και μου λείπει, θέλω να του στείλω να δω τι κάνει, να μάθω τα νέα του γιατί τον νοιάζομαι τόσο πολύ και μου λείπει. Αλλά σκέφτομαι ότι ίσως εκείνος με έχει ξεχάσει ή ότι έχει προχωρήσει ή οτι απλά δεν πρέπει να τον αναστατώσω και να του ξυπνήσω συναισθήματα που θέλει να ξεχάσει......εμένα με πονούσε κάθε φορά που επικοινωνούσαμε στο παρελθόν (είτε με δική του είτε με δική μου πρωτοβουλία) γτ δεν μπορούσα να ξέρω πως ούτε είναι στη ζωή μου, ούτε δεν είναι, αλλά ζει κάπου μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Παρόλαυτα χαιρόμουν τόσο πολύ να τον ακούω, να ξέρω ότι είναι καλά. Μετά η απουσία του με σκότωνε, η σιωπή που ακολουθούσε μου ξέσκιζε τ αυτιά. Τώρα το μυαλό μου φωνάζει κάτσε στ αυγά σου, η καρδιά μου ψιθυρίζει στείλε....δεν ξέρω τι να κάνω ....στη ζωή μου θέλω να δρω με θάρρος, αλλά όχι με ανοησία και αυτή τη στιγμή δεν ξέρω τι είναι τι. Κατηγορώ τη μοίρα, το σύμπαν , το ξεροκέφαλό μου, τη γαμημένη μου καρδια, αλλά νιώθω να πνίγομαι. Ρίξτε καμιά βοήθεια ρε παιδιά γτ μέχρι στιγμής ο Μητροπάνος δεν έχει βοηθήσει και πάρα πολύ.ΥΓ: τελικά δεν ξέρω αν ο έρωτας είναι ευχή διαβόλου ή κατάρα θεού!