22.12.2015 | 13:36
Κι έμαθα να κλαίω...
...στις χαρές και στις λύπες χωρίς να ντρέπομαι,χωρίς να νιώθω αδύναμη, δειλή,χωρίς να κρύβομαι...Να κλαίω μ' ένα τραγούδι, για μια χαρά,για τον πόνο μιας απώλειας, για μια συγκίνηση, για έναν χαμένο έρωτα...Δεν με νοιάζει αν με βλέπουν κι άλλοι.Δεν με νοιάζει αν δείχνω ευάλωτη, αν με θεωρούν ρομαντική,ευαίσθητη,χαζή,αδύναμη...Μου αρκεί που βγάζω από μέσα μου όσα με ξεπερνούν.Μου φτάνει που νιώθω αληθινή...Κι αν κάτι με σώζει σ'αυτή τη ζωή, είναι τα δάκρυά μου και τα όνειρα...Στα τόσα χρόνια απόλυτης εσωτερικής παγωνιάς,πάντα θυμάμαι τα λόγια ενός σοφού ανθρώπου: "να κλαις, κορίτσι μου,τα δάκρυα θέλουν τόλμη"...Από τότε,τα δάκρυα κρύβουν τη δύναμή μου...